Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi N. R. na decyzję Rektora Politechniki [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...] w przedmiocie skreślenie z listy studentów na skutek wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania tej decyzji - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
II SA/Rz 1203/12
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] października 2012 r., nr [...] Rektor Politechniki [...], po rozpatrzeniu odwołania N. R. od decyzji Prodziekana Wydziału [...] Politechniki [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...] o skreśleniu z listy studentów - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W skardze na wyżej opisaną decyzję N. R., reprezentowany przez adwokata zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W treści uzasadnienia skargi, skarżący nie podał jakichkolwiek okoliczności, dotyczących złożonego wniosku. Natomiast objęta skargą argumentacja podważa jedynie legalność zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - określanej dalej jako P.p.s.a.), sąd na wniosek skarżącego może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności (w całości lub w części), jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego jest zatem we wskazanych sytuacjach szczególną, a jednocześnie przejściową formą zabezpieczenia ważnych interesów strony.
O trudnych do odwrócenia skutkach decyzji mówić można w odniesieniu do takich prawnych lub faktycznych następstw decyzji, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (zob. postanowienie z dnia 3 sierpnia 2006 r. sygn. II SA/Bk 352/2006,
Lex Polonica nr 1241556).
Z powołanego wyżej przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, że Sąd może uwzględnić wniosek strony, gdy zachodzi co najmniej jedna z przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonaniu aktu lub czynności jest:
1) wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub
2) spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Należy zwrócić uwagę, że uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Samo zaś złożenie wniosku bez podania przez skarżącego uzasadnienia, nie może stanowić samodzielnej przesłanki do jego orzeczenia.
W sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku, ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu nie jest poszukiwanie tych okoliczności (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09).
W przedmiotowej sprawie reprezentujący skarżącego profesjonalny pełnomocnik ograniczył się jedynie do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Adwokat nie tylko nie uprawdopodobnił, ale również nie wskazał z jakiej przyczyny wykonanie decyzji przed rozstrzygnięciem skargi mogłoby wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. Lektura akt sprawy prowadzi do stwierdzenia, że wniosek nie zawiera w ogóle uzasadnienia.
Ponieważ skarżący w żaden sposób nie wykazał, że istnieją przesłanki do wstrzymania wykonalności decyzji, dlatego też na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.