Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Piotr Godlewski Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2017 r. sprawy z wniosku G. T. w przedmiocie uzupełnienia wyroku z dnia 29 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1230/16 w sprawie ze skargi G. T. na decyzję Rektora [...] z dnia [...] maja 2016 r. (bez numeru) w przedmiocie skreślenia z listy uczestników studiów doktoranckich - postanawia - oddalić wniosek
Wyrokiem z dnia 29 marca 2017 r., na skutek uwzględnienia skargi GT, orzeczono o uchyleniu zaskarżonej decyzji oraz decyzji Kierownika Studiów Doktoranckich z dnia [.] października 2015 r. nr [.] , a także rozstrzygnięto o kosztach postępowania.
W piśmie z dnia 3 maja 2017 r. GT zwrócił się do Sądu o uzupełnienie wyroku o rozstrzygnięcie wskazujące, że "postępowanie administracyjne ulega umorzeniu na podstawie art. 145 § 3 p.p.s.a.". Podał, że w uzasadnieniu wyroku wyrażono stanowisko, że wskutek utraty przez niego statusu doktoranta postępowanie prowadzone przez Rektora stało się bezprzedmiotowe. Sąd nie orzekł jednak o umorzeniu postępowania pomimo, że w jego ocenie na podstawie powołanego przepisu powinien był to zrobić. Organ będzie jednak związany oceną wyrażoną w prawomocnym wyroku, a zatem i tak będzie musiał umorzyć postępowanie, jako że wynik tego postępowania został już przesądzony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.
Stosownie do art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) dalej zwanej: "Ppsa", strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
Żądanie wniosku oparto na dyspozycji art. 145 § 3 Ppsa. Zgodnie z nim, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2 [tj. uwzględnienia skargi i uchylenia decyzji albo stwierdzenia jej nieważności], sąd stwierdzając podstawę do umorzenia postępowania administracyjnego, umarza jednocześnie to postępowanie. W myśl jednak art. 145 § 2 Ppsa, W sprawach skarg na decyzje i postanowienia wydane w innym postępowaniu, niż uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego i w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy § 1 stosuje się z uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną decyzję lub postanowienie.
Kontrolowane decyzje wydane zostały na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (dalej zwanej: "p.s.w.") przez organy uczelni wyższej, której - zgodnie z art. 70 ust. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zapewniono autonomię w funkcjonowaniu. Gwarancje te potwierdzono w art. 4 ust. 1 p.s.w. Autonomia ta obejmuje aspekt akademicki i organizacyjny. Określenie organizacji i toku studiów doktoranckich w zakresie nieuregulowanym w ustawie oraz w odrębnych przepisach pozostawiono do uregulowania uczelniom w regulaminach studiów doktoranckich (art. 196 ust. 6 p.s.w.). Prowadzone przez nie postępowanie, w wyniku którego wydano kontrolowane decyzje, nie było postępowaniem administracyjnym w rozumieniu art. 145 § 3 Ppsa, o którym mowa w Kodeksie postępowania administracyjnego, lecz innym rodzajem postępowania - w rozumieniu art. 145 § 2 Ppsa, do którego przepisy tego Kodeksu znajdowały tylko odpowiednie zastosowanie z mocy art. 207 ust. 1 p.s.w., podobnie jak i przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego.
Powyższe przemawia zatem za uznaniem, że w wyroku z dnia 29 marca 2017 r. zawarto wszystkie wymagane przez przepisy Ppsa rozstrzygnięcia. Mając na uwadze tylko odpowiednie stosowanie przepisów Kpa i Ppsa do decyzji podejmowanych przez organy uczelni i kierownika studiów doktoranckich oraz ich zaskarżania do sądu administracyjnego, jak to określa art. 207 ust. 1 p.s.w., oraz zasadę autonomii uczelni wyższych, jak również fakt, że postępowanie toczące się przed organami Politechniki [...] w [.] nie było postępowaniem administracyjnym, nie można było w wyroku tym zamieścić rozstrzygnięcia odpowiadającego dyspozycji art. 145 § 3 Ppsa i żądaniu skarżącego. Dlatego na podstawie art. 157 § 1 Ppsa orzeczono o oddaleniu zgłoszonego wniosku.
Podkreślić należy, że instytucja procesowa uzupełnienia wyroku nie może doprowadzić do zmiany rozstrzygnięcia Sądu, które odpowiada treści podstawy prawnej stanowiącej podstawę działania Sądu i na podstawie której Sąd wypowiedział się o wszystkich wnioskach i żądaniach skarżącego. Wniosek skarżącego ma w istocie na celu uzyskanie orzeczenia wynikającego z art. 145 § 3 Ppsa, które zmieniłoby treść i rozstrzygnięcie zawarte w wyroku, a nie zmierzałoby do uzupełnienia sentencji wyroku, która w ocenie Sądu jest kompletna.