Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A. S.A. z siedzibą w [...] o wstrzymanie wykonania postanowienia Okręgowego Inspektora Pracy z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w [...] na to postanowienie - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
A. S.A. z siedzibą w [...] złożyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie egzekutora p.o. Nadinspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy o nałożeniu na Spółkę grzywny w wysokości 6000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku w postaci wypłacenia pracownikom należnych im świadczeń z tytułu stosunku pracy.
W skardze Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania objętego nią aktu administracyjnego z uwagi na możliwość powstania dla niej "zbyt ciężkich" skutków w sferze materialnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
wniosek nie może zostać uwzględniony. W świetle brzmienia art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu bądź czynności. Jeśli jednak skarżący złoży stosowny wniosek, możliwe jest wydanie przez sąd postanowienia o wstrzymaniu wykonania objętego skargą aktu (czynności), na co wskazuje treść art. 61 § 3 P.p.s.a. Uwzględnienie tego rodzaju żądania możliwe jest jednak tylko w razie zachodzenia jednej z dwóch wymienionych w tym ostatnim przepisie przesłanek. Jedną z nich jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, zaś drugą niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Rzeczą strony skarżącej jest uprawdopodobnienie, że któraś ze wskazanych wyżej okoliczności grozi jej w razie wykonania kwestionowanego do sądu aktu. W przypadku, gdy skarżone postanowienie, jak w sprawie niniejszej, dotyczy obowiązku o charakterze pieniężnym, skarżący winien przedstawić dane dotyczące swojej kondycji finansowej tak, aby na ich podstawie była możliwa ocena, czy wykonanie przedmiotowego postanowienia może faktycznie skutkować wystąpieniem jednego z niebezpieczeństw wymienionych w powołanym art. 61 § 3 P.p.s.a. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek pieniężny jest z istoty swej odwracalny. W razie więc uchylenia kwestionowanego skargą postanowienia o nałożeniu grzywny strona skarżąca będzie mogła otrzymać zwrot tej kwoty. Nadto, zgodnie z art. 125 § 1 ustawy z dnia 19 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619 ze zm.), w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu.
Mając więc powyższe na uwadze, a w szczególności to, że z uzasadnienia niniejszego wniosku nie wynikają żadne konkretne informacje odnośnie do sytuacji materialnej strony skarżącej, orzeczono o odmowie uwzględnienia jej żądania. Samo bowiem lakoniczne stwierdzenie o możliwości powstania na skutek wykonania zaskarżonego postanowienia "zbyt ciężkich skutków" w sferze materialnej nie wskazuje na potrzebę udzielenia stronie ochrony tymczasowej. Podstawę niniejszego orzeczenia stanowi art. 61 § 3, § 5 P.p.s.a.