Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. R. i M. S. na decyzję Dyrektora Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie oddalenia odwołania od rozstrzygnięcia postępowania konkursowego na zawarcie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] (znak: [...]) Dyrektor Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w R. utrzymał w mocy decyzję tegoż organu z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] oddalającą odwołanie A. R. i M. S. wspólników spółki cywilnej A s.c. z/s w R. od rozstrzygnięcia postępowania przeprowadzonego w trybie konkursu ofert w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: Leczenie stomatologiczne, w zakresie: świadczenia ogólnostomatologiczne, na terenie miasta R.
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wniosły A. R. i M. S. wspólnicy spółki cywilnej - reprezentowane przez pełnomocnika radcę prawnego D. S. Poza zarzutami odnoszącymi się do zaskarżonej decyzji skarżące zawnioskowały o wstrzymanie jej wykonania. Wniosek ten nie został w żaden sposób uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Artykuł 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "P.p.s.a."), stanowi, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje, co do zasady, wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Jednakże po przekazaniu skargi zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku wykonania aktu lub czynności zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 P.p.s.a., ale tylko wówczas jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Przy czym chodzi tu o szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest uprawdopodobnienie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym to na stronie wnioskującej ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie określonego aktu. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności. Rzeczą zaś Sądu jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają /lub nie/ za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Zgodnie z utrwalonym w doktrynie poglądem "...do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający sam wywód strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy.(...) Brak uzasadnienia wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej uniemożliwia jego merytoryczną ocenę - por. post. NSA z 18 maja 2004r. FZ 65/04 (niepubl.)" - (patrz: J.P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- Komentarz" - Wydawnictwo LexisNexis Warszawa 2006 - wydanie 2 - str. 188).