Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Wojewody Podkarpackiego - reprezentowanego przez pełnomocnika r. pr. R.P. o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Rz 1256/19 w sprawie ze skargi Wojewody Podkarpackiego na uchwałę Rady Miasta Tarnobrzega z dnia 25 października 1995 r. nr XIX/131/95 w sprawie dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i usługowych dla ludności - p o s t a n a w i a - uzupełnić wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Rz 1256/19 w ten sposób, że dotychczasowe rozstrzygnięcie oznaczyć jako punkt I. i dodać po nim punkt II. w brzmieniu: "zasądza od Rady Miasta Tarnobrzega na rzecz Wojewody Podkarpackiego kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 16 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Rz 1256/19 - po rozpoznaniu skargi Wojewody Podkarpackiego - stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Tarnobrzega z dnia 25 października 1995 r. nr XIX/131/95 wydanej w sprawie dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i usługowych dla ludności.
W treści skargi działający w imieniu Wojewody radca prawny zawarł wniosek o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych, w którym to zakresie w/w wyrok nie zawierał rozstrzygnięcia.
Pismem z dnia 10 lipca 2020 r. Wojewoda Podkarpacki - reprezentowany przez umocowanego do działania w postępowaniu radcę prawnego - na podstawie art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") - zwrócił się o uzupełnienie wydanego wyroku poprzez orzeczenie co do kosztów postępowania.
Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu (§ 1). Wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym (§ 2). Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w formie wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie kosztów (§ 3).
Stosownie do art. 200 P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Kwestię tę w przypadku strony reprezentowanej przez radcę prawnego reguluje art. 205 § 2 P.p.s.a., zgodnie z którym do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W myśl natomiast art. 209 tej ustawy, wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204.
Ponieważ w wydanym w sprawie wyroku - mimo zawartego w skardze wniosku - pominięto rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania, zachodziła podstawa do jego uzupełnienia.
W rozpoznanej sprawie Wojewoda Podkarpacki nie miał obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, zatem należny mu zwrot kosztów postępowania obejmuje tylko wynagrodzenie reprezentującego go pełnomocnika w wysokości wynikającej z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265); stosownie do jego treści, stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna oraz która nie dotyczy decyzji lub postanowienia Urzędu Patentowego wynosi 480 zł.
Mając powyższe na uwadze - na podstawie wskazanych przepisów - orzeczono jak w sentencji postanowienia.