Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia [...] o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Powiatu [...] z dnia [...] lutego 2009 r. Nr [...] w przedmiocie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w [...] - postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 1264/14, wydanym przez referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, po rozpoznaniu wniosku Stowarzyszenia [...] w [...] o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych, odmówiono wyżej wymienionemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W otwartym terminie do wniesienia środka zaskarżenia ww. Stowarzyszenie złożyło sprzeciw wnioskując o uchylenie postanowienia z powodu "rażących uchybień proceduralnych w wymiarze prawno-skarbowym, jako niedopuszczalnych z mocy samego prawa, w umocowaniu art. 7, art. 8, art. 32, art. 77 ust. 2 i art. 82 Konstytucji RP". W uzasadnieniu zakwestionowano zasadność wydanego rozstrzygnięcia i zawartą tam argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - określanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a.") w przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu postanowienie przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Na wstępie zaznaczenia wymaga, że w niniejszej sprawie wniosek o udzielenie prawa pomocy dotyczy zwolnienia od kosztów sądowych.
Zgodnie z treścią art. 245 § 3 i art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków, albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie zastępcy prawnego i może być przyznane osobie prawnej, gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Podstawową zasadą obowiązującą na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego, a dotyczącą kosztów postępowania, jest określona w art. 199 P.p.s.a. zasada, zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Udzielenie stronie prawa pomocy jest formą dofinansowania jej z budżetu państwa i powinno mieć miejsce w sytuacjach, gdy zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. W doktrynie wyrażono pogląd, że zwolnienie od ponoszenia opłat sądowych jest odstępstwem od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równomiernego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji i dlatego może być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby na współobywateli - (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek -"Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi" - Komentarz, wyd. Zakamycze 2005, str. 594).
Odnosząc się do wniosku strony skarżącej w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na poglądy orzecznictwa jakie ukształtowało się na gruncie art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. wyrażające się w stwierdzeniu, że przyznanie prawa pomocy osobom prawnym i innym jednostkom organizacyjnym, przy spełnianiu przesłanek przewidzianych w przepisie art. 246 § 2 pkt 1 i 2 P.p.s.a., nie ma charakteru bezwzględnego. Sąd bowiem może, a nie musi, przyznać taką pomoc, gdy w oparciu o powyższy przepis uzna, że zachodzi taka potrzeba w świetle zapewnienia stronie realizacji zasady prawa do sądu (postanowienie NSA z dnia 30.11.2010 r., I FSK 790/2010, LexPolonica nr 2426046).