Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu K. S. od postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 5 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 1293/17 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie z jego skargi na orzeczenie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w [...] z dnia [...] listopada 2017 r. w przedmiocie uzupełnienia orzeczenia lekarskiego nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - postanawia - utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie starszego referendarza sądowego.
Postanowieniem z dnia 5 lutego 2018 r., sygn. II SA/Rz 1293/17, wydanym przez starszego referendarza sądowego WSA w Rzeszowie, po rozpoznaniu wniosku K. S. o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, odmówiono wyżej wymienionemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W uzasadnieniu wskazano, że skarżący nie wykazał kosztów prowadzenia gospodarstwa domowego, ani w jaki sposób dysponuje dochodami.
Sprzeciw od powyższego rozstrzygnięcia złożył K. S. podnosząc, że jest niezgodne ze stanem prawnym i faktycznym. Zawnioskował o weryfikację argumentów i na podstawie dowodów znajdujących się w aktach sprawy o wydanie, w porozumieniu z WOSM, pozytywnej opinii o uznaniu choroby zawodowej. Zwrócił się o wyjaśnienie jaki związek ma sytuacja materialna (do której odniesiono się w postanowieniu) z chorobą zawodową, o której stwierdzenie się ubiega. W dalszej części wskazał, że wydatki na swoje utrzymanie, w skali roku, wynoszą odpowiednio: opłata za energię elektryczną - 2400 zł, za opał - 3000 zł, wodę - 600 zł, gaz - 400 zł, ubezpieczenie domu - 200 zł, podatek od nieruchomości - 400 zł, śmieci - 200 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie Sąd wyjaśnia, że niniejsze postępowanie dotyczy tylko i wyłącznie rozpoznania wniosku w przedmiocie prawa pomocy, o które to ubiega się sam skarżący. Na tym etapie Sąd nie może i nie odnosi się do zarzutów skargi, jak również nie rozpoznaje sprawy merytorycznie. Przedmiotem oceny Sądu jest tylko i wyłączenie zbadanie zasadności złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy i prawidłowość wydania rozstrzygnięcia przez referendarza sądowego w tym zakresie.
Dokonując oceny zaskarżonego postanowienia Sąd wyjaśnia, że stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - określanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a") rozpatrując sprzeciw od zarządzenia i postanowień referendarza sądowego, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 (w tym od postanowień o odmowie przyznania prawa pomocy art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a.), sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Wniesienie sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 P.p.s.a.). Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym (art. 260 § 3 P.p.s.a.).
W niniejszej sprawie wniosek o udzielenie pomocy prawnej dotyczy zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, tj. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym - art. 245 § 2 P.p.s.a. W myśl art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. taki wniosek może zostać uwzględniony jedynie wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego. Takimi kosztami są koszty sądowe, czyli opłaty i wydatki sądowe oraz koszty ustanowienia fachowego pełnomocnika (tj. radcy prawnego, adwokata, rzecznika patentowego, doradcy podatkowego).