Wniosek w przedmiocie ustalenia regulaminu targowiska
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Wojewody Podkarpackiego o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 1409/17 w sprawie ze skargi Wojewody Podkarpackiego na uchwałę Rady Gminy Dębica z dnia 31 marca 2017 r. Nr XXXI/327/2017 w przedmiocie ustalenia regulaminu targowiska - p o s t a n a w i a - uzupełnić wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 1409/17 w ten sposób, że dotychczasową treść sentencji w brzmieniu "stwierdza nieważność: § 3, § 5, § 8, § 10 pkt 3, 5 i 6, § 11, § 12, § 18 pkt 1, § 22 i § 24 pkt 2 załącznika do uchwały Nr XXXI/327/2017 Rady Gminy w Dębicy z dnia 31 marca 2017 r. w sprawie ustalenia regulaminu targowiska Gminy Dębica" oznaczyć pkt "I" i dodać po nim pkt "II" w brzmieniu: "zasądza od Rady Gminy w Dębicy na rzecz strony skarżącej kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego".

Uzasadnienie

II SA/Rz 1409/17

U z a s a d n i e n i e

Wydanym 20 lutego 2018 r. wyrokiem sygn. akt II SA/Rz 1409/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie - na skutek skargi Wojewody - stwierdził nieważność § 3, § 5, § 8, § 10 pkt 3, 5 i 6, § 11, § 12, § 18 pkt 1, § 22 i § 24 pkt 2 załącznika do uchwały Nr [...] Rady Gminy w [...] z dnia

[...] marca 2017 r. w sprawie ustalenia regulaminu targowiska Gminy [...].

W treści skargi działający w imieniu Wojewody radca prawny zawarł wniosek o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych, w którym to zakresie w/w wyrok nie zawierał rozstrzygnięcia.

Pismem z dnia 15 maja 2018 r. Wojewoda- reprezentowany przez umocowanego do działania w postępowaniu radcę prawnego - na podstawie art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej: P.p.s.a.) - zwrócił się o uzupełnienie wydanego wyroku poprzez orzeczenie co do kosztów postępowania.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

Wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym (§ 2). Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w formie wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie kosztów (§ 3).

Stosownie do art. 200 P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

Kwestię tę w przypadku strony reprezentowanej przez radcę prawnego reguluje art. 205 § 2 P.p.s.a., zgodnie z którym do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W myśl natomiast art. 209 tej ustawy, wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204.

Ponieważ w wydanym w sprawie wyroku - mimo zawartego w skardze wniosku - pominięto rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania, zachodziła podstawa do jego uzupełnienia.

W rozpoznanej sprawie Wojewoda nie miał obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, zatem należny mu zwrot kosztów postępowania obejmuje tylko wynagrodzenie reprezentującego go pełnomocnika w wysokości wynikającej z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 265); stosownie do jego treści, stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna oraz która nie dotyczy decyzji lub postanowienia Urzędu Patentowego wynosi 480 zł.

Ubocznie zwrócenia uwagi wymaga, że stanowisko, iż żaden z przepisów P.p.s.a. ani ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994) nie wyłącza zastosowania zasady o której mowa w art. 205 § 2 P.p.s.a.

w sytuacji gdy stroną skarżącą jest inny organ, w szczególności organ nadzoru wnoszący skargę na podstawie art. 93 ust. 1 u.s.g., zostało m.in. wyrażone w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2017 r.

II OZ 1430/17 - LEX nr 2401404 i innych orzeczeniach w nim powołanych.

Mając powyższe na uwadze - na podstawie wskazanych przepisów - orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1