Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku R. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badanie psychologiczne - postanawia - I. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy w zakresie zwolnienia od połowy kosztów sądowych, II odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie pozostałej części kosztów sądowych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami R. M. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. Na dołączonym do tej skargi formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazał, że do wspólnego w z nim gospodarstwa domowego wchodzą żona oraz dwójka bezrobotnych dzieci w wieku 22 i 26 lat. Rodzina mieszka w wymagającym remontu domu o pow. 152 m.kw. Jej majątek to także nieruchomość rolna o pow. 0,65 ha (obsiana zbożem). Wymienieni utrzymują się z pobieranych przez wnioskodawcę i jego żonę wynagrodzeń za pracę w wysokościach odpowiednio: 1400 zł i 1350 zł. R. M. zaznaczył, że jest zadłużony w banku (na kwotę 1000 zł), a także u teściowej. Jako stałe wydatki strona wskazała: spłata zadłużenia u teściowej - 150, prąd - 150 zł, gaz - 100 zł, ubezpieczenie budynków - 30 zł, wywóz śmieci - 16 zł, woda i ścieki - 70 zł, korzystanie z telefonów - 60 zł, odzież, bielizna, obuwie - 400 zł, środki higieny i czystości - 150 zł, wyżywienie - 1500 zł.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
W myśl art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie adwokata. Osobie fizycznej przyznaje się wsparcie w takich granicach, kiedy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, na co wskazuje brzmienie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Z treści ostatnio powołanego przepisu wynika, że to osoba ubiegająca się o pomoc ze środków publicznych winna udowodnić, iż pomocy tej rzeczywiście wymaga.
Jak wskazał skarżący, jego czteroosobowa rodzina utrzymuje się tylko z pobieranych przez niego i jego żonę wynagrodzeń za pracę łącznej wysokości 2750 zł. Dorosłe dzieci strony są bowiem osobami bezrobotnymi. Rodzina obciążona jest spłatą zobowiązań na rzecz banku oraz treściowej wnioskodawcy. Ponadto, zauważenia wymaga, że R. M. zakwestionował w drodze skargi do tut. Sądu jeszcze dwie inne decyzje i w sprawach tych także zobowiązany jest do uiszczenia kosztów sądowych - tj. obecnie wpisów od złożonych skarg. W każdej z wymienionych skarg (tj. łącznie z obecną) na składającym je spoczywa aktualnie ciężar uiszczenia kwoty po 200 zł.
Biorąc więc powyższe pod uwagę, a zatem fakt pozostawania bez pracy przez dorosłe dzieci strony, okoliczność w postaci posiadanych długów oraz zainicjowanie przed tut. Sądem łącznie trzech spraw, w których aktualna wysokość kosztów sądowych wynosi 600 zł uznano, że zasadnym będzie zwolnienie wnioskodawcy od obowiązku poniesienia połowy tych kosztów w sprawie niniejszej. Podejmując takie rozstrzygnięcie uwzględniono także, iż w świetle art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., tylko niektóre wydatki i tylko w określonym wymiarze korzystają z pierwszeństwa przed należnościami publicznoprawnymi (a więc np. kosztami sądowymi). Oznacza to, że analizując zasadność przyznania stronie prawa pomocy należy mieć na względzie, że wielkość nie wszystkich ponoszonych przez nią zwykle wydatków przemawia za uwzględnieniem jej żądania w tym zakresie. W przypadku rodziny R. M. należy zwrócić uwagę na stosunkowo wysokie wydatki przeznaczane na środki higieny i czystości (150 zł) oraz odzież, bieliznę i obuwie (400 zł).
Z podanych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.