Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Mazur-Selwa po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego na skutek wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
II SA/Rz 1658/14
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi T. L. jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...]. Zaskarżonym rozstrzygnięciem utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] września 2014 r. nr [...], o wymeldowaniu T. L. z pobytu stałego w R. przy ulicy B. [...].
T. L. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na wyżej opisaną decyzję zawarła wniosek o wstrzymanie jej wykonania. W treści uzasadnienia skargi strona nie podała jakichkolwiek okoliczności, dotyczących złożonego wniosku. Natomiast objęta skargą argumentacja podważa jedynie legalność zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje;
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwanej dalej jako P.p.s.a.), Sąd na wniosek skarżącego może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności (w całości lub w części), jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego jest zatem we wskazanych sytuacjach szczególną, a jednocześnie przejściową formą zabezpieczenia ważnych interesów strony.
Podnieść w tym miejscu należy, że skarżąca nie tylko nie uprawdopodobniła, ale nawet nie wskazała, z jakiej przyczyny wykonanie zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem skargi mogłoby wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a., mimo, że to na niej ciążył taki obowiązek. Uzasadnienie wniosku winno bowiem odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Samo zaś złożenie wniosku bez podania przez skarżącą uzasadnienia, nie stanowi przesłanki do jego uwzględnienia.
Nie należy tracić z pola widzenia, że przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Wstrzymanie wykonania dotyczy bowiem sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne.
Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia
1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), zameldowanie jest wyłącznie aktem rejestracji danych o miejscu pobytu oznaczonej osoby.
Celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie do zgodności faktycznego miejsca pobytu osoby z miejscem rejestracji, ma więc ona charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji i doprowadzeniu do zgodności pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem zameldowania. Potwierdza jedynie, że stałe miejsce pobytu osoby, niezależnie od przyczyn zmiany tego miejsca, jest inne niż dotychczas. Decyzja o wymeldowaniu nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw. Skutki decyzji o wymeldowaniu nie mają charakteru nieodwracalnego (por. postanowienia NSA z dnia 24 września 2014 r., sygn. akt II OZ 974/14). Tym samym decyzja o wymeldowaniu nie posiada przymiotu wykonalności i nie może spowodować negatywnych skutków, o jakich mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
W konsekwencji zaskarżona decyzja o wymeldowaniu T. L. z miejsca pobytu stałego, nie może powodować niebezpieczeństwa powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.