Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2015 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku O. K. i T. L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z ich skarg na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Opisaną w sentencji decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...], wydaną w przedmiocie wymeldowania skarżących z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w [...].
W skargach do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie O. K. i T. L. wniosły m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
Zgodnie z w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej: "Ppsa"), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje, co do zasady, wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Jednakże po przekazaniu skargi, zgodnie z art. 61 § 3 Ppsa sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części takiego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W pierwszej kolejności należy podać, że skarżące na poparcie zgłoszonego wniosku nie przedstawiły jakiejkolwiek argumentacji, co jednak nie zwalniało Sądu od merytorycznego jego rozpoznania przy uwzględnieniu materiału zgromadzonego w aktach sprawy (por. postanowienie składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. II FPS 9/13, opublikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej: "www.orzeczenia.nsa.gov.pl"). Niemniej jednak dokonując oceny pod kątem przytoczonych wyżej przepisów Sąd uznał, że wniosek skarżących nie zasługiwał na uwzględnienie. Jak wynika bowiem z akt sprawy, skarżące zostały wymeldowane ze spornego lokalu w dniu 4 grudnia 2014 r., a zatem zaskarżona decyzja została już wykonana. To zaś przesądza, że złożony wniosek uznać należało za niemożliwy do uwzględnienia, gdyż przepis art. 61 § 3 Ppsa ma zastosowanie wyłącznie do zdarzeń przyszłych, związanych z wykonaniem zaskarżonego aktu, które mogłyby nastąpić po wniesieniu skargi do sądu. Nie ma zastosowania w przypadku gdy zaskarżony akt został już wykonany, jako że instytucja określona ww. przepisem Ppsa nie może prowadzić do restytucji stanu poprzedniego, czyli w niniejszej sprawie prowadzić do ponownego zameldowania skarżących w lokalu.
Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 61 § 5 Ppsa. orzekł jak w sentencji postanowienia.