Dnia 7 sierpnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lechowska po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2008 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. K. reprezentowanego przez adwokata J. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] lutego 2008 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa - postanawia - odrzucić skargę.
W dniu 26 marca 2008 roku do Urzędu Miasta wpłynęła skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skarga R. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] lutego 2008 roku, nr [...], którą odmówiono mu uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, do jakiego w jego ocenie doszło wskutek podjęcia uchwały z dnia [...] listopada 2007 roku, nr [...] w sprawie rozpatrzenia skargi na działanie Dyrektora Gimnazjum Nr [...] w J. Skarżący podał, iż nie zgadza się z zaprezentowanym przez Radę poglądem, jakoby uchwała w przedmiocie rozpatrzenia skargi z działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98 poz. 1071, ze zmian., powoływana dalej w skrócie jako k.p.a.) nie podlegała kontroli sądowo-administracyjnej. Skarżący zarzucił również, iż stanowisko, w myśl którego dopuszczalne jest powoływanie się na fakt ukarania karą dyscyplinarną, która uległa zatarciu, w nawiązaniu do okoliczności występujących jeszcze zanim do niego doszło, nie znajduje oparcia w przepisach ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. 2006 r. Nr 97 poz. 674 ze zmian.).
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska wniosła o jej odrzucenie, alternatywnie o oddalenie. Motywując pierwszy z wniosków podała, iż zaskarżona uchwała została podjęta w postępowaniu dotyczącym rozpatrzenia skargi z działu VIII k.p.a., co w myśl utrwalonego już orzecznictwa sądów administracyjnych przesądza o niedopuszczalności jej sądowej kontroli. Odnośnie oddalenia skargi organ powołał argumenty, które w jego ocenie wskazują na jej bezzasadność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm. i sprost.) Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Zasadniczym kryterium tej kontroli, stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) jest zgodność działalności administracji publicznej z prawem. Z powołanych unormowań wynika iż, sądowa kontrola administracji publicznej nie ma charakteru bezwzględnego, nie obejmuje każdej podejmowanej przez nią aktywności. Zakres sądowej kontroli administracji określony został - stosownie do postanowień art. 184 Konstytucji - w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej jako P.p.s.a. Jak wynika z jej art. 3 § 1 sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Ramy tej kontroli ustawodawca zakreślił w art. 3 § 2 P.p.s.a. poprzez wskazanie odpowiednich form działalności administracji publicznej. Oznacza to, iż kontrola sądowo-administracyjna, co do zasady, rozciąga się wyłącznie na tę aktywność administracji publicznej, która podejmowana jest w formach wskazanych w art. 3 § 2 P.p.s.a. Działania administracji, których nie da się sklasyfikować, jako jednej z form wskazanych w powołanym przepisie nie podlegają kontroli sądowej, a próby jej zainicjowania poprzez wniesienie skargi nie będą skuteczne. Należy zatem wskazać, iż sądowa kontrola administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.