z dnia 30 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany decyzji - p o s t a n a w i a - I. odrzucić skargę, II. zwrócić skarżącemu kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem wpisu od odrzuconej skargi.
W dniu 12 stycznia 2015 r. wpłynęła do tut. Sądu skarga A. S.A. (dalej: Spółka) na opisaną w sentencji postanowienia decyzję. Skargę w imieniu Spółki wniósł radca prawny J. J.
W piśmie z dnia 13 stycznia 2015 r. wezwano radcę prawnego do przedłożenia w terminie 7 dni pełnomocnictwa do reprezentowania Spółki, pod rygorem przyjęcia braku umocowania do reprezentowania strony skarżącej. Z uwagi na niewywiązanie się z tego obowiązku w terminie 7 dni, w piśmie z dnia 17 lutego 2015 r. wezwano Spółkę do podpisania skargi i nadesłania jednego jego odpisu. Na wykonanie zarządzeń wyznaczono stronie termin 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie doręczono adresatowi w dniu 20 lutego 2015 r.
W dniu 9 marca 2015 r. wpłynęło do Sądu pismo Spółki stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 17 lutego 2015 r., nadane w placówce pocztowej w dniu 6 marca 2015 r., w którym jednocześnie złożono oświadczenie o zatwierdzeniu wszystkich czynności podjętych dotychczas przez radcę prawnego J. J. Nadesłano także podpisaną - zgodnie z zasadami reprezentacji ujawnionymi w Krajowym Rejestrze Sądowym - skargę wraz z jej odpisem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do art. 49 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) dalej: "Ppsa", uzupełnienie braków skargi powinno nastąpić w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. Do zachowania tego terminu wystarczy oddanie pisma w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (art. 83 § 3 Ppsa). Czynność dokonana z uchybieniem terminu jest bezskuteczna (art. 85 Ppsa). Jeżeli czynność taka dotyczy skargi, wówczas - w myśl art. 58 § 1 pkt 3 Ppsa, uchybienie terminu obliguje Sąd do jej odrzucenia.
Analiza akt wskazuje, że wobec niewykazania umocowania przez radcę prawnego J. J. do reprezentowania Spółki, wezwano tę że Spółkę do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie i nadesłanie jednego odpisu. Brak należytego umocowania pełnomocnika nie świadczył bowiem o niedopuszczalności skargi, lecz wymagał wezwania bezpośrednio strony, w imieniu której dane pismo wniesiono, do zaakceptowania tej czynności poprzez złożenie podpisu przez osoby upoważnione do działania w jej imieniu. Czynności tych należało jednak dokonać w terminie określonym w art. 49 § 1 Ppsa.
Stosowne wezwanie doręczono adresatowi w dniu 20 lutego 2015 r. Jego wykonanie nastąpiło dopiero w dniu 6 marca 2015 r., podczas gdy ustawowy termin 7 dni upływał z dniem 27 lutego 2015 r. Czynności tej dokonano zatem z uchybieniem ustawowego terminu, co obliguje Sąd do odrzucenia skargi, stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 Ppsa. Braki skargi nie zostały bowiem uzupełnione z zachowaniem ustawowego terminu.
Nie mogło odnieść skutku oświadczenie Spółki o zatwierdzeniu czynności dotychczas zdziałanych przez radcę prawnego (któremu jednocześnie w nadesłanej w dniu 6 marca 2015 r. skardze udzielono pełnomocnictwa do reprezentowania Spółki i czynność tę należało uznać za skuteczną, ponieważ ustanowienie pełnomocnika w sprawie nie jest ograniczone żadnym terminem), ponieważ czynność uzupełnienia braków formalnych okazała się bezskuteczna. Oświadczenie takie, złożone z uchybieniem terminu wyznaczonego na podstawie art. 49 § 1 Ppsa, nie mogło zatem odnieść skutku, ponieważ oznaczałoby - wbrew powołanym regulacjom normatywnym, że pomimo naruszenia art. 49 § 1 Ppsa w zakresie braków formalnych skargi należałoby ją uznać za dopuszczalną i nadać sprawie dalszy bieg, co w przedstawionym stanie faktycznym nie mogło mieć miejsca.
O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 Ppsa.