Wniosek w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za świadczenia w prowadzonych przez gminę przedszkolach publicznych,
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie Przewodniczący sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 13.05.2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. P., o wstrzymanie wykonania uchwały Rady Gminy [...], z dnia [...].12.2009 r. nr [...], wydaną w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za świadczenia w prowadzonych przez gminę przedszkolach publicznych, -postanawia- odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Wojewoda [...] skargą datowaną na 10.03.2010 r. (data nadania w polskim urzędzie pocztowym - 9.04.2010 r.) zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) uchwałę Rady Gmina [...] z [...].12.2009 r., nr [...] w sprawie określenia wysokości opłat za usługi świadczone przez gminę w publicznych przedszkolach. W treści opisanej powyżej skargi, skarżący Wojewoda zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania opisanej uchwały Rady Gminy.

W odpowiedzi na wezwanie WSA z 22.04.2010 r., Wojewoda w piśmie z 5.05.2010 r. zawarł oświadczenie, że stanowiąca przedmiot jego skargi uchwała Rady Gminy została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z 12.03.2010 r., Nr 17, poz. 414.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje :

Na gruncie obowiązujących przepisów postępowania sądowo-administracyjnego, skarga do sądu administracyjnego, nie powoduje co do zasady wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Taki wniosek wypływa bezpośrednio z redakcji art. 61 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270; zwana dalej P.p.s.a.), zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Brak cechy suspensywności skargi do sądu administracyjnego nie jest jednak zasadą bezwzględną. Jak bowiem wynika z treści przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Możliwość wstrzymania wykonania nie dotyczy przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie.

W literaturze przedmiotu podkreślono, iż celem przyjętego w art. 61 § 2 pkt 3 i § 3 P.p.s.a. wykluczenia możliwości wstrzymania wykonania aktów prawa miejscowego było wzmocnienie zasady domniemania legalności aktów prawa miejscowego. Jest ona w tym wypadku na tyle silna, że nakazuje stosowanie obowiązującego przepisu choćby działania podjęte na jego podstawie groziły skarżącemu niebezpieczeństwem powstania znacznej szkody lub spowodowania skutków trudnych do odwrócenia. Dokonane przez ustawodawcę rozróżnienie na akty prawa miejscowego, które weszły w życie i które nie uzyskały mocy obowiązującej, niewątpliwie sprzyja zwiększeniu poczucia pewności prawa stanowionego przez organy terenowe administracji publicznej (P. Zaborniak, Wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego generalnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Administracja, Teoria, Dydaktyka, Praktyka, Rzeszów - Przemyśl 2009 r., s. 50).

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest uchwała Rady Gminy [...] z [...].12.2009 r. nr [...] w sprawie opłat za świadczenia w prowadzonych przez gminę przedszkolach publicznych. Uchwała ta została opublikowana Dzienniku Urzędowym Województwa [...] Nr 17, pod pozycją nr 414. Według § 6 ust. 2 wymienionej uchwały weszła ona w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z mocą obowiązującą od 1.01.2010 r.

Ponieważ skarżona przez Wojewodę uchwała jest aktem prawa miejscowego i weszła w życie w dniu 26.03.2010 r. (tj. przed wpływem skargi Wojewody do WSA), nie może ulec wstrzymaniu wykonywanie jej postanowień. Decyduje o tym zakaz wynikający z art. 61 § 3 P.p.s.a., a odnoszący się do aktów prawa miejscowego, które weszły w życie.

Wobec zaistnienia negatywnej przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały, należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a.

Strona 1/1