Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Zdrzałka po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. P. na decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość na skutek wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
II SA/Rz 343/09
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] października 2008 r., nr [...] o wypłacie odszkodowania przez Burmistrza na rzecz K. Ś. w wysokości 11086,00 złotych za nieruchomość położoną w P. oznaczoną jako działka nr [...], która przeszła z mocy prawa na własność Gminy P.
W złożonej przez Gminę skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca podała, że wykonanie tej decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki prawne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje:
Organ administracji publicznej, który wydał ostateczną decyzję, w sprawach, o jakich mowa w przepisach działu III ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 46 poz. 543 ze zm.) po wniesieniu skargi na tę decyzję jest zobowiązany wydać z urzędu postanowienie o wstrzymaniu jej wykonania w całości na podstawie art. 9 tej ustawy, chyba, że zachodzą przesłanki negatywne określone w przepisach art. 122 i art. 126 ww. ustawy (patrz postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 czerwca 2004 r., sygn. akt II SA/Gd 231/2004, Lex Polonica nr 402384). Niewydania przez organ z urzędu postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji, nie pozbawia strony skarżącej złożenia wniosku o wstrzymanie przez Sąd wykonania zaskarżonego aktu. W tej sytuacji Sąd nie może jednak rozstrzygnąć w oparciu o art.
9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, albowiem wynikające z tego przepisu kompetencje do wstrzymania z urzędu wykonania zaskarżonej decyzji ma tylko organ.
Sąd zobowiązany jest rozpoznać taki wniosek w oparciu o przepis art.
61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - określanej dalej jako P.p.s.a.
Zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a., na wniosek skarżącego - może on wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności (w całości lub w części), jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego jest zatem we wskazanych sytuacjach szczególną, a jednocześnie przejściową formą zabezpieczenia ważnych interesów strony.
O trudnych do odwrócenia skutkach decyzji mówić można w odniesieniu do takich prawnych lub faktycznych następstw decyzji, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r. II SA/Bk 352/2006 - Lex Polonica nr 1241556).
Z powołanego wyżej przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, że Sąd może uwzględnić wniosek strony, gdy zachodzi co najmniej jedna z przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonaniu aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżąca nie tylko nie uprawdopodobniła, ale nawet nie wskazała z jakiej przyczyny wykonanie decyzji przed rozstrzygnięciem skargi mogłoby wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a.