Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [.] marca 2016 r. w przedmiocie rozpoznania skargi na sposób przeprowadzenia wyboru sołtysa - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
JG w dniu 1 kwietnia 2016 r. (data złożenia w Urzędzie Miejskim w [.]) wystąpił ze skargą przeciwko Radzie Miejskiej w [.] "na decyzję z dnia [.] marca 2016 r., która podczas głosowania nie przyjęła jego oraz 19 innych osób skarg dotyczących wyboru sołtysa w miejscowości [.] w dniu [.] stycznia 2016 r. z naruszeniem prawa", tj. ustawy o samorządzie gminnym i statutu sołectwa [.]. Jako podał, podczas sesji Rady Miejskiej w porządku obrad znajdował się punkt dotyczący zapoznania się z jego pismem, jednak Rada przegłosowała, że nie będzie zajmować się jego rozpatrzeniem. Skarżący domaga się "unieważnienia wyboru sołtysa".
W odpowiedzi na skargę reprezentujący Radę Burmistrz [.] wskazał, że w jego ocenie skargę wniesiono przedwcześnie, z naruszeniem art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, bez poprzedzenia jej wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy Sąd w pierwszej kolejności obowiązany jest ocenić dopuszczalność skargi. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718) dalej zwana jako "Ppsa", jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego albo skarga jest niedopuszczalna z innych przyczyn, wówczas podlega ona odrzuceniu. Jej rozpoznanie rodziłoby bowiem nieważność postępowania (art. 183 § 2 pkt 1, art. 172 i art. 285k § 3 Ppsa).
Zakres właściwości sądu administracyjnego, jak wynika z art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, musi być określony w ustawie. Nie cała bowiem działalność administracji publicznej została poddana kontroli (por. uzasadnienie uchwały NSA z 3 grudnia 2001 r. sygn. OPS 3/01; opublikowana na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl"). Właściwość tę określają przede wszystkim przepisy art. 3 § 2 i § 3 Ppsa. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; jak też bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 8 i 9 Ppsa. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach. W myśl art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 446), każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.