Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku E. P. o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badanie lekarskie w sprawie ze skargi E. P. na tę decyzję - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
E. P. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2016 r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2016 r. Nr [...] o skierowaniu go na badanie lekarskie w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania kwestionowanej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Ostateczne decyzje administracyjne podlegają wykonaniu. Jednak w świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718), zwanej dalej "P.p.s.a.", sąd uprawniony jest do wstrzymania wykonania objętej skargą decyzji bądź innego aktu czy czynności, na złożony przez skarżącego wniosek. Jako przesłankę uwzględnienia tego rodzaju żądania ustawodawca wskazał dwie okoliczności, z których spełnienie jednej upoważnia już do zastosowania przedmiotowej instytucji. Są to mianowicie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody bądź też niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie chodzi więc o jakiekolwiek skutki czy też jakąkolwiek szkodę, ale o konsekwencje kwalifikowane, a zatem przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem konkretnego aktu. Ze względu na fakt, że to w interesie wnioskodawcy znajduje się udzielenie mu tymczasowej ochrony należy przyjąć, że to on winien przedstawić okoliczności wskazujące na potrzebę powyższego. Tymczasem, skarżący nie zawarł jakiegokolwiek uzasadnienia wskazującego okoliczności, które mogły być uznane za przesłanki wynikające z cytowanego art. 61 § 3 P.p.s.a.
Przede wszystkim jednak należy podkreślić, że decyzja o skierowaniu strony na badanie lekarskie z samej swojej istoty zasadniczo nie jest w stanie zrodzić niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jej konsekwencja to bowiem tylko poddanie się badaniu, którego celem jest sprawdzenie, czy w odniesieniu do osoby na badanie takie kierowanej występują jakiekolwiek przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami. Chodzi zatem o kontrolę stanu zdrowia kierowcy pod kątem ewentualnych przeciwwskazań do dalszego prowadzenia pojazdów. Dopiero zaś stwierdzenie okoliczności przesądzających o takich przeciwwskazaniach skutkuje cofnięciem przez właściwy organ uprawnień do kierowania pojazdami. Następuje to jednakże odrębnym rozstrzygnięciem, czego nie dotyczy już niniejsza sprawa.
Z uwagi na powyższe orzeczono o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, czego podstawę stanowił art. 61 § 3, § 5 P.p.s.a.