Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2010r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku H. G. i A. G. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody z dnia [...] listopada 2009r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę w sprawie z ich skargi na tę decyzję - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania skarżonej decyzji.
H. G. i A. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2009r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty Powiatu [...] z dnia [...] września 2009r. Nr [...] znak:[...], która zatwierdzała projekt budowlany i udzielała A. C. pozwolenia na budowę na zamierzenie inwestycyjne polegające na rozbudowie i przebudowie istniejącego budynku gospodarczego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek mieszkalny jednorodzinny oraz na budowie budynku gospodarczo-garażowego z niezbędnymi urządzeniami budowlanymi do funkcjonowania w tym m. in. wewnętrzne instalacje z przyłączami: wodociągowym, kanalizacji sanitarnej, gazowym, elektroenergetycznym.
W dniu 27 stycznia 2010r. skarżący złożyli w tut. Sądzie wniosek o wstrzymanie wykonania kwestionowanej przez nich decyzji. W jego uzasadnieniu wskazali, iż rozstrzygnięcie to, jak i poprzedzająca go decyzja pierwszoinstancyjna podjęte zostały z rażącym naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania, co miało istotny wpływ na wynik sprawy. Podnieśli także, iż realizacja planowanej inwestycji wiąże się ze znacznymi nakładami finansowymi, jak też z trudnymi do usunięcia skutkami, zarówno dla nich, jak i dla inwestora. Podkreślili, że przedmiotowa inwestycja ma być realizowana bezpośrednio przy granicy ich działki, co dodatkowo wpływa na jej charakter, uciążliwość i trudne do odwrócenia skutki. Reasumując zaznaczyli, iż istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo powstania nieodwracalnej znacznej szkody majątkowej po ich stronie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje wstrzymania wykonania objętego nią aktu bądź czynności, co wynika z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. NT 153, poz. 1270 ze zm.), określanej dalej jako P.p.s.a.
Po przekazaniu sądowi skargi może on jednak na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie przedmiotu skargi w całości lub w części, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków - art.61 § 3 P.p.s.a.
Przytoczenie okoliczności pozwalających Sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przedstawione wyżej przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest obowiązkiem wnioskodawcy. To zatem składający wniosek winien szczegółowo przedstawić takie dane, które, jego zdaniem, świadczą o możliwości zaistnienia skutków z art. 61 § 3 P.p.s.a.
Należy również zaznaczyć, iż na tym etapie postępowania sądowoadministracyjnego nie dokonuje się merytorycznej oceny sprawy, a zatem nie bada się legalności objętej skargą decyzji (innego aktu, czynności), do której odnosi się wniosek o wstrzymanie.
Orzecznictwo sądowoadministracyjne zwraca uwagę, iż kontynuowanie robót budowlanych prowadzonych w oparciu o zaskarżoną decyzję stanowi ryzyko inwestora. Prowadząc bowiem roboty przed rozpoznaniem skargi przez Sąd musi się on liczyć z możliwością jej uwzględnienia. To na nim będzie więc spoczywać obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, w razie, gdyby okazało się, że w wyniku rozpoznania skargi decyzja zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego (np. postanowienie NSA: z dnia 15 lutego 2008r., II OZ 1202/07, z dnia 22 lutego 2008r., II OZ 131/08 publ: orzeczenia.nsa.gov.pl).
Nadto, w ocenie Sądu, bardzo ogólnikowe odwołanie się przez wnioskodawców do możliwości powstania trudnych do odwrócenia skutków czy też możliwości powstania znacznej szkody, bez sprecyzowania o jakiego dokładnie rodzaju szkody chodzi, należy uznać za niewystarczające do uwzględnienia niniejszego wniosku.
Podkreślić w tym miejscu należy, iż wniosek sporządził radca prawny a zatem podmiot kwalifikowany.
Uznając zatem, że wstrzymanie wykonania decyzji musi być umotywowane szczególnymi powodami, dla których uzasadnione jest odstąpienie od generalnej zasady wykonalności ostatecznych decyzji administracyjnych i stwierdzając brak istnienia takich szczególnych powodów w niniejszej sprawie Sąd odmówił uwzględnienia wniosku skarżących.
Rozstrzygnięcie powyższe opiera się o art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a.