Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] S.A. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty stałej za pobór wody powierzchniowej w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wskazaną w sentencji decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r. Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] określił [...] S.A. (dalej "strona skarżąca") opłatę stałą za pobór wody powierzchniowej z potoku O. dla potrzeb prób hydraulicznych gazociągu w miejscowości O.
Wraz ze skargą na powyższą decyzję strona skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Uzasadniając go wskazała, że jej wykonanie skutkować będzie niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W jej ocenie określona opłata w ogóle nie powinna być naliczona. Może ponadto zachwiać budżetem inwestycji, w ramach której Spółka będzie korzystać z wód. Wskazała, że prowadzi szereg działań inwestycyjnych, w ramach których notoryjnie korzysta z poboru wód i ponosi z tego tytułu należne opłaty. Gdyby więc naliczane jej, w ramach tych przedsięwzięć, opłaty w sposób nagły i niczym nieusprawiedliwiony zostały nałożone lub drastycznie zwielokrotnione, to mogłoby mieć to wpływ na jej finanse.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Artykuł 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - zwana dalej "P.p.s.a.") stanowi, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje, co do zasady, wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
Jednakże po przekazaniu skargi zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku wykonania aktu lub czynności zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zgodnie z ukształtowanym w doktrynie i orzecznictwie sądowym stanowiskiem, nie chodzi tutaj o zwykłe następstwa wykonania decyzji, lecz dodatkowe konsekwencje w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, jakie mogą wyniknąć z wykonania decyzji przed rozpoznaniem skargi.
Udzielenie stronie tzw. ochrony tymczasowej (wstrzymanie wykonania decyzji) musi zatem być umotywowane szczególnymi powodami, dla których uzasadnione jest odstąpienie od generalnej zasady wykonalności ostatecznych decyzji administracyjnych. Przy czym obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji obciąża wnioskodawcę (tak m.in. postanowienie NSA z dnia 22 lutego 2008 r. sygn. akt II OZ 131/08). Brak wskazania we wniosku tych przyczyn uniemożliwia sądowi jego merytoryczną ocenę (postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04).
Nie jest zatem zasadny wniosek o wstrzymanie wykonalności decyzji, w którym strona nie wskazuje, jakie szkody wystąpią w razie wykonania tej decyzji, czy też jakie nieodwracalne skutki wykonanie decyzji spowoduje, oraz nie uzasadnia swojego stanowiska uprawdopodabniając te okoliczności (zob. postanowienie NSA z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I FZ 219/11). Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie skarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego stwierdzenia powinny zostać poparte dokumentami, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej i majątkowej (zob. postanowienie NSA z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1837/10, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym kontekście w przedmiotowej sprawie wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż strona skarżąca, nie uprawdopodobniła spełnienia wymienionych w przepisie przesłanek. Powołała się wprawdzie na konsekwencje finansowe wykonania decyzji oraz zachwianie budżetem inwestycji, jednak na poparcie swego stanowiska nie przedstawiła żadnych konkretnych danych, dokumentów obrazujących kondycję finansową, nie wykazała prawdziwości tych twierdzeń, nie wykazała, że zapłata nałożonej opłaty będzie wiązała się z realnym zagrożeniem dla jej bytu. Wykonanie świadczenia pieniężnego w postaci przedmiotowej opłaty nie może być także co do zasady utożsamiane z trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż świadczenia takie mają charakter odwracalny.
Końcowo zauważyć należy, że na obecnym etapie postępowania sąd administracyjny nie może badać legalności wydania decyzji. Kwestia zgodności z prawem zaskarżonej decyzji rozstrzygnięta zostanie przez sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie sądowe.
Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.