Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2018 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] S.A. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi [...] S.A. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w [...] Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobór wody powierzchniowej - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Opisaną w sentencji niniejszego postanowienia decyzją Dyrektor Zarządu Zlewni w [...] Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie określił dla [...] S.A. opłatę stałą za pobór wody powierzchniowej z potoku [...] w km 22+118 dla potrzeb prób hydraulicznych gazociągu w miejscowości [...].
We wniesionej do tut. Sądu skardze, w/w Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że jej wykonanie skutkować będzie niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem skarżącej, określona w stosunku do niej opłata w ogóle nie powinna być naliczona. Może ponadto zachwiać budżetem inwestycji, w ramach której Spółka będzie korzystać z wód. Strona skarżąca wskazała, że prowadzi szereg działań inwestycyjnych, w ramach których notoryjnie korzysta z poboru wód i ponosi z tego tytułu należne opłaty. Gdyby więc naliczane jej w ramach tych przedsięwzięć opłaty w sposób nagły i niczym nieusprawiedliwiony zostały nałożone lub drastycznie zwielokrotnione, to mogłoby mieć to wpływ na jej finanse.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Jednak stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm. - dalej: "P.p.s.a."), po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Podstawę wydania decyzji, której wstrzymania domaga się skarżąca, stanowił art. 273 ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1566 z późn. zm.), w myśl którego, w razie nieuznania reklamacji właściwy organ Wód Polskich albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta określają wysokość opłaty za usługi wodne w drodze decyzji. Stosownie zaś do art. 273 ust. 10 tej ustawy, zaskarżenie do sądu administracyjnego decyzji o ustaleniu opłaty za usługi wodne, nie wstrzymuje jej wykonania.
W orzecznictwie wskazuje się, że szkoda, o której mowa w powołanym art. 61 § 3 P.p.s.a. to taka szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/04). Z kolei trudne do odwrócenia skutki to skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe spowodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po długim okresie czasu lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (postanowienia NSA z dnia 17 kwietnia 2009 r. sygn. akt I GSK 220/09 oraz z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt II OZ 420/14).
Odnosząc się do wniesionego w skardze żądania o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazać należy, że to na wnioskodawcy ciążył obowiązek wykazania okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Wniosek w tym przedmiocie powinien zatem zawierać taką argumentację, by na jej podstawie możliwa była ocena spełnienia przesłanek, o których mowa w tym przepisie. Jednocześnie Sąd musi mieć możliwość zweryfikowania zawartych we wniosku twierdzeń, a więc rolą wnioskodawcy jest dostarczenie w tym zakresie stosownych dokumentów. W realiach rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skarżąca nie wywiązała się z w/w obowiązku. Złożony wniosek jest w istocie bardzo lakoniczny i sprowadza się do twierdzenia, że wykonanie zaskarżonej decyzji może mieć wpływ na finanse przedsiębiorstwa skarżącej. Zdaniem Sądu taka przyczyna nie odpowiada ustawowym wyżej przytoczonym. Dodatkowo na potwierdzenie powyższego, nie przedłożono jednak żadnych dokumentów, ani też w żaden inny sposób nie wykazano prawdziwości zawartych we wniosku twierdzeń. Na podstawie złożonego wniosku Sąd nie był w stanie ocenić kondycji finansowej spółki w kontekście podstaw przewidzianych w ustawie, a tym samym nie miał możliwości pozytywnego ustosunkowania się do żądania skarżącej.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.