Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 18 września 2019 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi JB na oświadczenie Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r. w przedmiocie ważności wyborów sołtysa w sołectwie [...] - p o s t a n a w i a - I. odrzucić skargę; II. zwrócić JB kwotę 300 zł /słownie: trzystu złotych/, tytułem wpisu od odrzuconej skargi.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, JB jako przedmiot zaskarżenia wskazał "uchwałę (oświadczenie)" Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r., w przedmiocie ważności wyborów sołtysa w sołectwie [...]. W ocenie skarżącego, Rada Gminy w sposób nieuzasadniony nie uwzględniła złożonego przez niego protestu wyborczego, czym naruszyła jego interes prawny jako wyborcy. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy [...] wniosła o jej oddalenie, jako wniesioną na akt nie wydany w postępowaniu administracyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy Sąd w pierwszej kolejności obowiązany jest ocenić dopuszczalność skargi. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) - dalej: "Ppsa", jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego albo skarga jest niedopuszczalna z innych przyczyn, wówczas podlega ona odrzuceniu. Jej rozpoznanie rodziłoby bowiem nieważność postępowania (art. 183 § 2 pkt 1 Ppsa).
W myśl art. 184 Konstytucji RP, Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Oznacza to, że kognicja sądów administracyjnych została wyznaczona przepisami ustaw i aby sąd mógł rozpoznać merytorycznie skargę na zaskarżony akt (lub bezczynność), akt ten musi posiadać określone cechy, pozwalające na zakwalifikowanie go do katalogu aktów podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego. W obowiązującym systemie prawa istnieje bowiem domniemanie właściwości sądów powszechnych (art. 177 Konstytucji RP).
Stosownie do treści art. 3 § 2 Ppsa, kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty w nim określone. Kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art. 3 § 2 pkt 1 Ppsa) oraz na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kpa oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw (art. 3 § 2 pkt 4 Ppsa). Przedmiotem zaskarżenia można również uczynić akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (art. 3 § 2 pkt 5 Ppsa) oraz akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej (art. 3 § 2 pkt 6 Ppsa).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdza, że określony przez skarżącego przedmiot zaskarżenia nie podlega kognicji sądu administracyjnego.