Wniosek w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Dnia 12 października 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 12 października 2007 w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Wojewody o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały Rady Gminy K. z dnia [...] lutego 2007 roku, nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - postanawia - wstrzymać wykonanie zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia [...] lutego 2007 roku, nr [...] Rada Gminy K. uchwaliła plan zagospodarowania przestrzennego pd nazwą "W." dla terenu położonego w Gminie K.

Skargą z dnia 2 lipca 2007 roku (data sporządzenia), skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały. Poza zarzutami mającymi świadczyć o zasadności skargi, Wojewoda wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. W odpowiedzi na wezwanie Sądu Wojewoda wyjaśnił, iż zaskarżona uchwała nie weszła w życie - nie została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa. Jako okoliczności mające uzasadniać jej wstrzymanie Wojewoda podał, iż zawiera ona bardzo dużą liczbę uchybień, i dlatego też jej wejście w życie, w takim kształcie, spowoduje nieodwracalne, negatywne zmiany w środowisku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, zważył, co następuje:

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego - art. 14 ust. 8 ustawy z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Możliwość wstrzymania wykonania przepisów prawa miejscowego, w razie zaskarżenia ich do wojewódzkiego sądu administracyjnego, przewiduje art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) powoływanej dalej jako P.p.s.a. Zgodnie z jego treścią Sąd może wstrzymać wykonanie przepisów prawa miejscowego, jeżeli skarżący złoży w tym przedmiocie wniosek, przepisy te nie weszły w życie a ich wykonanie grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków.

Oceniając złożony w niniejszej sprawie wniosek przez pryzmat wyżej przedstawionych wymogów w relacji do okoliczności faktycznych sprawy, Sąd doszedł do przekonania, iż zasługuje on na uwzględnienie.

Zaskarżona uchwała dotyczy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a więc - mówiąc ogólnie - aktu, który określa przeznaczenie pewnego obszaru terenu, determinując tym samym, kierunki wszelkich planowanych w jego obrębie inwestycji. Wejście w życie takiej uchwały ma ten skutek, że organy administracji publicznej, przy wydawaniu aktów administracyjnych niezbędnych do realizacji inwestycji planowanych na terenie, którego dotyczy plan zagospodarowania przestrzennego, analizują wyłącznie to, czy inwestycje te są z nim zgodne. Sam plan kontroli już nie podlega. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest zatem wykonalny, a jego wykonanie polega na wydaniu decyzji (innego aktu administracyjnego) w sposób zdeterminowany jego treścią. Taki sposób rozumienia wykonalności przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 9 listopada 1998 r., sygn. akt OPS 8/98 (publ. ONSA 1999/1 poz. 7.). Powołana uchwała dotyczyła wprawdzie uzgodnienia, o jakim mowa w art. 106 ustawy z dnia 13 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071), niemniej z uwagi na charakter obu aktów - determinację treści wydawanych na ich podstawie decyzji - posłużenie się wskazanym przez Naczelny Sąd Administracyjny rozumieniem wykonalności, jest w pełni uzasadnione.

Wejście w życie wadliwej uchwały dotyczącej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego może pociągać za sobą poważne konsekwencje, polegające - przykładowo - na doprowadzeniu do realizacji inwestycji, która zgodnie z prawem byłaby na danym terenie niedopuszczalna. Jakiekolwiek starania podejmowane celem przywrócenia prawidłowego ładu przestrzennego byłyby wówczas bardzo utrudnione. Niebezpieczeństwo to jest zdecydowanie wyraźniejsze, jeżeli plan zagospodarowania dotyczy terenów o szczególnym charakterze z uwagi na szeroko pojętą ochronę przyrody. Jak wynika z akt sprawy teren objęty uchwalonym planem znajduje się w granicach C. - W. Parku Krajobrazowego, obszaru specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 "B." oraz projektowanego specjalnego obszaru ochrony siedlisk Natura 2000 "B.". Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz charakter powołanych w skardze zarzutów Sąd doszedł do przekonania, iż do czasu zakończenia sądowej kontroli zaskarżonej uchwały jej wykonanie powinno zostać wstrzymane. Wejście w życie uchwały, w razie ewentualnej jej wadliwości, mogłoby doprowadzić do trudnych do odwrócenia skutków, co w ocenie Sądu przesądza o konieczności jej wstrzymania.

Mając całość powyższego na uwadze Sąd w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1