Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Zarębska - Kobak po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. W. o ustanowienie adwokata w sprawie z jego skargi na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Wsi z dnia [...] czerwca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi - p o s t a n a w i a - odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
B. W. we wniesionej przez siebie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skardze na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Wsi z dnia [...] czerwca 2009 r. Nr [...] stwierdzające istnienie u niego przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi wg kat. ABT prawa jazdy zawarł wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu.
Jako jego uzasadnienie wskazał niską emeryturę (870 zł.). Z treści skargi wynika także, że posiada on 4-osobową rodzinę.
Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę B. W. Przyczyną odrzucenia skargi była jej bezzasadność polegająca na braku w przedmiocie skargi właściwości sądu administracyjnego i związana z tym niedopuszczalność drogi sądowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) - określanej dalej jako P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
W piśmiennictwie i orzecznictwie przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej nie ulega wątpliwości, że nie może zostać ona uwzględniona. Zastosowanie tego przepisu jest przy tym dopuszczalne jedynie wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości.
Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodziła przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia - B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz (Wyd. Zakamycze 2005, s. 596).
Takie okoliczności zachodzą właśnie w sprawie ze skargi B. W. na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Wsi z dnia [...] czerwca 2009 r. Nr [...].
Skarga ta jest oczywiście bezzasadna, co zostało przesądzone w nieprawomocnym postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 sierpnia 2009 r., którym to Sąd odrzucił skargę z powodu niedopuszczalności drogi sądowej (art. 58 § 1 pkt 1 w/z z art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.).
Niedopuszczalność ta stanowi negatywną przesłankę procesową, której zaistnienie uniemożliwia sądowi merytoryczne rozpoznanie sprawy i czyni skargę z tego powodu bezzasadną. Wada ta nie podlega przy tym konwalidacji.
Jak zostało powyżej wskazane, bezzasadność skargi stanowi również samoistną podstawę odmowy przyznania prawa pomocy. Takie rozwiązanie wydaje się być uzasadnione w świetle zasad ekonomiki procesowej, gdyż bezcelowe byłoby finansowanie kosztów związanych z przyznaniem prawa pomocy z budżetu państwa w sytuacji, kiedy już na wstępie wiadomo, że skarga nie spełnia przesłanek, aby mogła być merytorycznie rozpoznana przez Sąd. W takim stanie rzeczy wniosek skarżącego o ustanowienie w ramach prawa pomocy adwokata nie może zostać uwzględniony. W związku z powyższym odstąpiono także od wzywania skarżącego do złożenia tego wniosku na urzędowym formularzu PPF, co pozostaje bez wpływu na treść niniejszego orzeczenia.
Z tych względów, na podstawie art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.