Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2014 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku G. T. i W. T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi D. K., K. K., K. Z., G. T. oraz W. T. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie sprzedaży nieruchomości stanowiącej mienie komunalne - postanawia - I. przyznać skarżącym G. T. i W. T. prawo pomocy przez zwolnienie ich od kosztów sądowych w połowie pełnej ich wysokości, II. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
G. T. i W. T. wezwani do uiszczenia kwot po 300 zł tytułem wpisu od ich wspólnej skargi na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] marca 2013 r. w przedmiocie sprzedaży nieruchomości stanowiącej mienie komunalne złożyli, na urzędowym formularzu PPF, wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Podali w nim, że są emerytami. Mieszkają w domu o powierzchni 120 m.kw. wraz z synem i jego rodziną, którzy prowadzą jednak odrębne gospodarstwo domowe. Utrzymują się z emerytur w kwotach: 1275,03 zł oraz 1607,70 zł brutto. Obciążenie dla domowego budżetu stanowią wynoszące ok. 1000 zł miesięcznie wydatki na leczenie żony (choroby reumatyczne), która od pięciu lat nie może chodzić. Inne wydatki rodziny to: 300 zł (prąd), 2500 zł rocznie (węgiel), 100 zł miesięcznie (gaz, woda, kanalizacja). Pozostałe do dyspozycji środki skarżący przeznaczają na utrzymanie własne, telefon i "wydatki bieżące".
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono, co następuje:
Żądanie skarżących G. T. i W. T. dotyczy przyznania prawa pomocy w najszerszym możliwym zakresie tj. zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, o czym przesądza brzmienie art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.".
Taki wymiar przedmiotowej instytucji przeznaczony jest dla osób faktycznie ubogich, które nie dysponują jakimikolwiek środkami do życia bądź też posiadają je w ilości ledwie zabezpieczającej ich podstawowe potrzeby życiowe. Przesłanką udzielenia wsparcia w takich właśnie granicach jest w myśl art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." niemożność poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania. Dopuszczalne jest także - zgodnie z art. 245 § 3 P.p.s.a. - przyznanie prawa pomocy w częściowym zakresie, czego warunkiem jest brak możliwości poniesienia przez stronę pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przy czym w obydwu wypadkach wykazanie, że wnioskodawca znajduje się w sytuacji uprawniającej go do uzyskania pomocy od Państwa spoczywa właśnie na tym podmiocie. To jego zadaniem jest więc przedstawienie wszelkich danych przemawiających za zasadnością złożonego wniosku.
W ocenie rozpoznającej niniejszy wniosek składający go nie wykazali, że ich stan rodzinny, majątkowy oraz uzyskiwane dochody kwalifikują ich do uzyskania rozstrzygnięcia uwzględniającego w pełni ich żądanie. Przemawia za tym przede wszystkim fakt pobierania przez wyżej wymienionych stałych dochodów, fakt zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych oraz posiadania nieruchomości o powierzchni 0,54 ha. Wprawdzie skarżący przeznaczają sporą część wskazanych dochodów na leczenie wnioskodawczyni, jednak pozostała do ich dyspozycji kwota jest wystarczająca do zaspokojenia potrzeb związanych z wyżywieniem oraz do pokrycia wydatku na telefon oraz na "wydatki bieżące". Powyższe wyklucza udzielenie wnioskodawcom pełnego wsparcia w ramach instytucji prawa pomocy, która w takich właśnie granicach - jak już wyżej zaznaczono - przewidziana została dla osób z trudnością będących w stanie zapewnić sobie codzienną egzystencję, do której to grupy skarżący z pewnością nie należą.