Dnia 2 września 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 2 września 2009 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S., H. S. i J. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] lipca 2008 roku, nr [...] wydaną w sprawie scalenia gruntów we wsi P. N. w gminie P. N. - postanawia - odrzucić skargę L. S. i H. S.
Zarządzeniem z dnia 10 grudnia 2008 roku Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, na podstawie art. 220 § 1 i 3 w związku z art. 214 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) dalej jako P.p.s.a. wezwał L. S., H. S. i J. S. do solidarnego uiszczenia wpisu od wniesionej przez nich skargi na decyzję Wojewody P. z dnia [...] lipca 2008 roku, nr [...] wydaną w sprawie scalenia gruntów we wsi P. N. w gminie P. N., w kwocie 200 złotych. Do wezwania dołączono informację, iż procesową konsekwencją jego niewykonania w terminie 7 dni od dnia doręczenia będzie odrzucenie skargi. Zarządzenie doręczono skarżącym - J. S. jako skarżącemu i jako pełnomocnikowi L. S. i H. S. - ze skutkiem prawnym w dniu 15 grudnia 2008 roku - T. II, k. 241, 260 i 287 akt sądowych. W terminie otwartym do uiszczenia wpisu - 18 grudnia 2008 roku - skarżący J. S., działając w imieniu własnym, złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2009 roku referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w żądanym zakresie. W uzasadnieniu postanowienia (T. III, k. 461 akt sądowych) podkreślono, że zwolnienie od kosztów postępowania ma skutek wyłącznie w stosunku do skarżącego J. S. Od wskazanego postanowienia nie wniesiono sprzeciwu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zakwestionowanie powołanej na wstępie decyzji Wojewody P. przez L. S., H. S. i J. S. przy uwzględnieniu faktu, że wynikające z niej prawa i obowiązki są po pierwsze - dla nich wspólne, a po drugie - oparte na tej samej podstawie faktycznej i prawnej ma swoje konsekwencje procesowe w zakresie obowiązku opłacenia skargi. Otóż, zgodnie z treścią art. 214 § 2 zdanie pierwsze, ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) dalej jako P.p.s.a., pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie. Obowiązek uiszczenia wpisu ciąży zatem na obojgu skarżących solidarnie - por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. akt II OZ 612/2006, publ. Lex Polonica Maxima CD, nr 418115. Uiszczenie wpisu przez jednego ze skarżących zwalnia pozostałych. Analogiczna zasada nie działa jednak w sytuacji, gdy jeden ze skarżących zostanie zwolniony z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w ramach przyznanego mu prawa pomocy. Przyznanie jednemu ze skarżących solidarnie zobowiązanych do uiszczenia wpisu od skargi prawa pomocy i zwolnienie go od kosztów sądowych, nie odnosi skutku w stosunku do pozostałych skarżących, którym pomocy takiej nie przyznano - tak również Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 lutego 2009 roku, sygn. akt II OZ 96/09 niepubl. Uzasadnienia dla takiej konkluzji należy upatrywać w charakterze zobowiązania solidarnego oraz w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296 ze zmian. dalej jako K.C.), które ten rodzaj zobowiązań regulują. Możliwość stosowania zasad odpowiedzialności za zobowiązania solidarne w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych, a więc i w tym kosztów sądowych w postępowaniu sądowoadministracyjnym, nie jest wykluczona. Ustawodawca nierzadko posługuje się tą konstrukcją uznając, iż brak jest wskazań do tworzenia odrębnych reguł w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych - zob. chociażby Rozdział 13 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) zatytułowany "odpowiedzialność solidarna". Przyjąć zatem należy, iż rozpatrując konkretny przypadek zobowiązania publicznoprawnego, za które odpowiedzialność ma charakter solidarny, uprawnione jest sięganie do odpowiednich przepisów K. C. celem ustalenia reguł, jakimi ten rodzaj odpowiedzialności się rządzi. Uwzględniając ten fakt należy stwierdzić, iż przedstawiona wcześniej teza znajduje oparcie w treści art. 373 K.C., zgodnie z którą zwolnienie z długu lub zrzeczenie się solidarności przez wierzyciela względem jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników. Odpowiednie stosowanie powołane przepisu, a więc takie, które uwzględnia charakter stron oraz specyfikę zobowiązania do uiszczenia kosztów sądowych, jak również tryb zwalania z obowiązku jego wykonania, pozwala zasadnie twierdzić, iż zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych ma skutek wyłącznie wobec tego ze skarżących solidarnie zobowiązanych do ich ponoszenia, który we właściwym trybie procesowym zwolnienie to uzyskał.
Mając na uwadze całość powyższego Sąd stwierdza, iż skarga L. S. i H. S. podlega odrzuceniu. Skarżący mimo pouczenia o konsekwencjach nie uiścili wpisu w zakreślonym terminie. Zgodnie z art. 220 § 3 P.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, od której pomimo wezwania nie uiszczono wpisu. Trzeba przy tym zaznaczyć, iż odrzucenie skargi L. S. i H. S. będzie miało ten skutek, że spowoduje zmianę ich statusu procesowego. Nie będą już skarżącymi lecz uczestnikami postępowania, a więc zgodnie z art. 33 § 1 P.p.s.a. osobami, które brały udział w postępowaniu administracyjnym, nie wniosły skargi, a wynik postępowania sądowego dotyczy ich interesu prawnego. Odrzucenie skargi L. S. i H. S. nie wpłynie natomiast na skuteczność skargi J. S.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, na podstawie art. 220 § 3 w zw. z art. 58 § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.