z dnia 24 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 24 września 2014 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A.S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi A.S. na uchwałę Rady Gminy [..] z dnia [.] grudnia 2013 r. nr [..] w przedmiocie sprzedaży lokali mieszkalnych - p o s t a n a w i a - odmówić przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie.
Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2014 r. odrzucono skargę A.S. na opisaną w sentencji uchwałę. W dniu 25 lipca 2014 r. wpłynął do Sądu wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy obejmującego ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 4 września 2014 r. referendarz sądowy odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy. Z zachowaniem ustawowego terminu skarżący wniósł od orzeczenia tego sprzeciw.
Z przedstawionych okoliczności wynika, że skarżący prowadzi wraz z żoną wspólne gospodarstwo domowe. Mieszkają w domu o powierzchni 140 m2, są również właścicielami nieruchomości rolnej o pow. 2,65 ha. Źródłem ich utrzymania są emerytura skarżącego w kwocie 2.500 zł oraz świadczenie przedemerytalne żony w kwocie 1.000 zł. Wnioskodawca posiada także oszczędności pieniężne w wysokości 60.000 zł. O przyznanie prawa pomocy ubiega się z tego powodu, że występuje w niniejszej sprawie w interesie społecznym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 260 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) dalej: "Ppsa", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Skarżący ubiega się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie zawodowego pełnomocnika. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 Ppsa, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Obowiązek wykazania powyższych przesłanek ciąży na wnioskodawcy. W świetle przedstawionej sytuacji materialno-bytowej wnioskodawcy i jego rodziny muszą zaistnieć okoliczności, które pozwolą obiektywnie stwierdzić, że uniemożliwiają one pokrycie wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru przy wykorzystaniu wszystkich swoich możliwości i środków, jakimi dysponuje dana strona, bez jednoczesnego uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy jest bowiem instytucją mającą na celu wspieranie osób najuboższych, które bez niej byłyby pozbawione dostępu do sądu. Stanowi także odstępstwo od ogólnej zasady wynikającej z art. 199 Ppsa partycypowania strony w kosztach postępowania, jakie są związane z jej udziałem.
Analiza stanu majątkowego skarżącego nie wykazała, aby w jego przypadku zaistniały przesłanki do uwzględnienia zgłoszonego żądania. Rodzina dysponuje stałym źródłem comiesięcznego dochodu w kwocie 3.500 zł, które niewątpliwie pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Posiada także znaczące oszczędności w kwocie 60.000 zł, które z pewnością stanowią wystarczające środki na pokrycie wydatków zawodowego pełnomocnika. Skarżący nie znajduje się zatem w sytuacji, w której cierpiałby niedostatek. Wobec tego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 Ppsa, orzeczono jak w sentencji postanowienia. Nie mogło natomiast stanowić wystarczającego uzasadnienia dla zgłoszonego żądania powołanie się na "działanie w interesie społecznym", ponieważ nie jest to przesłanka, od której uzależnione jest rozpatrzenie wniosku o przyznanie prawa pomocy.