Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. A. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi M. H. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] maja 2008 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia przyznać pełnomocnikowi skarżącej adw. A. S. kwotę 309,80 zł. (trzysta dziewięć złotych 80/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, która to kwota obejmuje należną tytułem wynagrodzenia opłatę w wysokości 240 zł., naliczone od niej 22 % podatku od towarów i usług, tj. 52,80 zł. oraz zwrot poniesionych wydatków w wysokości 17 zł.
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2009 r. sygn. akt j.w. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie przyznał M. H.
w sprawie z jej skargi na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] maja 2008 r.
Nr [...] prawo pomocy, ustanawiając dla niej adwokata.
Wydanym na rozprawie w dniu 23 marca 2010 r. postanowieniem Sąd ten odrzucił skargę M. H. z uwagi na jej wniesienie z uchybieniem terminu.
W protokole rozprawy poprzedzającej wydanie postanowienia reprezentująca skarżącą adw. A. S. wniosła o zwrot kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych podając przy tym, że koszty te nie zostały uiszczone ani w części, ani w całości.
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z regulacją zawartą w § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.), koszty tej pomocy obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Na podstawie § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, który obejmuje wszystkie sprawy z wyjątkiem tych, w których przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna a także decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosi 240 zł.
Uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika obejmujący zapoznanie się ze sprawą oraz udział w rozprawie, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną w/w kwotę 240 zł., która ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia). Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r.
o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wynosi ona 22 %, co od kwoty 240 zł. daje 52,80 zł.
Ponieważ ponoszone przez Skarb Państwa koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu oprócz opłaty obejmują również niezbędne, udokumentowane wydatki, za taki należy uznać poniesioną przez adw. A. S. opłatę skarbową w kwocie 17 zł. od udzielonego jej przez M. H. pełnomocnictwa (zostało to wykazane załączoną kserokopią dowodu wpłaty).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów
w/z z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.