Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S., Z. W., G. M., P. S. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie nieruchomości na skutek wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
II SA/Rz 809/14
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi wniesionej wspólnie przez A. S., Z. W., G. M., P. S. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) jest uchwała Rady Miejskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr[...], w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie nieruchomości.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. W treści uzasadnienia skarg, skarżący nie podali jakichkolwiek okoliczności, dotyczących złożonego wniosku. Natomiast objęta skargą argumentacja podważa jedynie legalność zaskarżonej uchwały.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje;
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwanej dalej jako P.p.s.a.), Sąd na wniosek skarżącego może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności (w całości lub w części), jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego jest zatem we wskazanych sytuacjach szczególną, a jednocześnie przejściową formą zabezpieczenia ważnych interesów strony.
O trudnych do odwrócenia skutkach aktu organu administracji publicznej mówić można w odniesieniu do takich prawnych lub faktycznych następstw tego działania, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (zob. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. II SA/Bk 352/2006, Lex Polonica nr 1241556).
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Samo zaś złożenie wniosku bez podania przez skarżących uzasadnienia, nie może stanowić samodzielnej przesłanki do jego orzeczenia.
W sytuacji, gdy skarżący nie wskazują we wniosku, ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadniają, to obowiązkiem sądu nie jest poszukiwanie tych okoliczności (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09).
Należy zwrócić uwagę, że twierdzenia podnoszone we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu powinny zostać uprawdopodobnione przykładowo dokumentami źródłowymi. Uprawnienie do domagania się wstrzymania wykonania aktu wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku, poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania aktu (por. postanowienie NSA z dnia 26 listopada 2007 r., sygn. II FZ 338-339/07, niepubl.).
W przedmiotowej sprawie skarżący ograniczyli się jedynie do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. Nie tylko nie uprawdopodobnili, ale również nie wskazali z jakiej przyczyny wykonanie uchwały przed rozstrzygnięciem skargi mogłoby im wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a.
Uwzględniając wszystkie okoliczności, należało odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały, tym bardziej, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności uzasadniające udzielenie ochrony tymczasowej.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia