Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. A. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż w drodze przetargu nieruchomości - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały
W dniu 30 czerwca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga B. A. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż w drodze przetargu nieruchomości wymienionych w uchwale.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. Podnosząc, że wykonanie uchwały spowoduje powstanie trudnych do odwrócenia skutków, skarżący wskazał na postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013r. , sygn. akt: II FSK 3358/13, LEX nr 1404518), z którego wynika, że przesłanką przemawiającą za przyznaniem ochrony tymczasowej jest okoliczność, iż wykonanie zaskarżonej decyzji może skutkować sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji. W drodze analogii, zdaniem skarżącego, uznać zatem można, że przesłanką przemawiającą za przyznaniem ochrony tymczasowej jest okoliczność, iż wykonanie zaskarżonej decyzji może skutkować wydzierżawieniem nieruchomości w drodze licytacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Wyjątkiem od tej reguły ogólnej jest przyznanie sądowi w ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., możliwości udzielenia stronie ochrony tymczasowej poprzez wstrzymanie wykonania aktu lub czynności w całości lub w części, chyba że ustawa szczególna wyłącza tę możliwość.
Treść normatywna powyższego przepisu wskazuje, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu może nastąpić wyłącznie w wyniku złożonego przez skarżącego wniosku oraz w granicach luzu decyzyjnego przyznanego sądowi przez ustawodawcę, wyznaczonego zakresem znaczeniowym przesłanek sformułowanych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnieniem niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wyjątkiem są przepisy prawa miejscowego, które weszły w życie.
Będące podstawą wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są pojęciami nieostrymi, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Szkoda, o jakiej mowa w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a., to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (zob. postanowienie NSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2004 r., o sygn. akt GZ 138/04, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Z kolei trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Obowiązkiem strony, która wnosi o udzielenie jej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, jest przedstawienie sądowi tez, twierdzeń oraz dokumentów, które uprawdopodobnią zasadność uwzględnienia wniosku. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. został bowiem tak skonstruowany, że ciężar wykazania, iż okoliczności w nim wskazane istotnie zaistniały, spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków zależy orzeczenie sądu. Brak wskazania we wniosku tych przyczyn uniemożliwia sądowi merytoryczną ocenę (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., o sygn. akt FZ 65/04, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skarżący nie uczynił zadość obowiązkowi uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa powstania po jego stronie trudnych do odwrócenia skutków w sytuacji wykonania zaskarżonej uchwały. Przytoczone orzeczenie odwołujące się do postanowienia NSA z dnia 6 czerwca 2005 r. II FSK 250/05 zostało wydane w zupełnie innym stanie faktycznym i nie ma przełożenia na realia niniejszej sprawy. Odnosząc się zaś do analogii powołanej na uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wyjaśnić należy, że wykonanie zaskarżonej uchwały nie może skutkować wydzierżawieniem nieruchomości w drodze licytacji, a argument ten nie uzasadnia wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
W konsekwencji poczynionych wyżej rozważań Sąd stwierdza, że skarżąca, wnosząc o przyznanie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania kwestionowanej decyzji, nie wykazała, aby w stosunku do niej zachodziła którakolwiek z przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.