Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Maria Piórkowska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012 r., Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 25 stycznia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012 r., Nr [...], którą uchylono decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...] i jednocześnie orzeczono o wymeldowaniu M. S. z pobytu stałego w R. przy ul. [...].
Skarżący poza zarzutami odnoszącymi się do zaskarżonej decyzji wniósł o wstrzymanie jej wykonania w całości, do czasu ostatecznego, prawomocnego zakończenia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Artykuł 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej jako P.p.s.a.) stanowi, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje, co do zasady, wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
Jednakże po przekazaniu skargi, zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 P.p.s.a., ale tylko wówczas jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Przy czym chodzi tu o szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji obciąża wnioskodawcę.
Aby Sąd mógł stwierdzić czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne - (por. postanowienie NSA z 22.02.2008r., sygn. II OZ 131/08 - niepubl.).
Dokonując oceny, pod kątem przytoczonych wyżej przepisów, Sąd uznał, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie bowiem nie zachodzą okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zgodnie z utrwalonym w doktrynie i orzecznictwie poglądem, do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający sam wywód strony. Nie wystarczy więc nawet samo powtórzenie treści przepisu, a tym bardziej samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Brak uzasadnienia wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej uniemożliwia jego merytoryczną ocenę - por. post. NSA z 18 maja 2004 r. FZ 65/04 (niepubl.)" - (patrz: J.P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- Komentarz" - Wydawnictwo LexisNexis Warszawa 2006 - wydanie 2 - str. 188).
W niniejszej sprawie wnioskodawca nie wskazał konkretnych zdarzeń czy okoliczności, które potwierdziłyby, że decyzja orzekająca o jego wymeldowaniu, mogła spowodować powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Zatem stwierdzić należy, że skarżący M. S. nie wykazał ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Jednocześnie Sąd nadmienia, że brak przesłanek do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu nie przesądza o losie skargi. Zaskarżona decyzja zostanie poddana odrębnemu badaniu pod kątem zgodności z obowiązującym porządkiem prawnym.
Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.