Dnia 5 lutego 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej H.L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 stycznia 2013 roku, sygn. akt II SA/Rz 958/12 odrzucającego skargę H.L. w sprawie ze skargi E.J., M.C., J.S. i H. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2012r. , nr [...], [...] w przedmiocie scalenia gruntów - postanawia - odrzucić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sądu Administracyjnego w Rzeszowie postanowieniem z dnia 16 stycznia 2013 roku, sygn. akt II SA/Rz 958/12 odrzucił skargę H.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2012r., nr [...], [...] w przedmiocie scalenia gruntów, z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia
Przedmiotowe postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej adwokat M.S. w dniu 23 stycznia 2013r. W dniu 28 stycznia 2013r. skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie sporządzone osobiście zażalenie na powyższe postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd zakwalifikował nazwane zażaleniem pismo skarżącej, jako skargę kasacyjną z uwagi na fakt, że z jego treści wynika, że intencją skarżącej było zakwestionowanie postanowienia z dnia 16 stycznia 2013r., które podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną. O charakterze pisma decyduje zaś jego treść, a nie nazwa, a mylne oznaczenie pisma nie stanowi przeszkody do nadania mu właściwego biegu (por. postanowienie NSA z dnia 21 grudnia 2012r. , sygn. akt II GSK 1998/12, Centralna Baza Orzeczeń i Informacji o Sprawach).
Stosownie do treści art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Zgodnie z art. 175 § 1 skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w § 2 i § 3 cytowanego artykułu. Sporządzenie skargi kasacyjnej przez osobę mającą kwalifikacje wymagane w art. 175 przesądza zatem o jej dopuszczalności (postanowienia NSA z 5 marca 2004r., OSK 69/04, niepubl.). Natomiast sporządzenie skargi kasacyjnej osobiście przez stronę nie będącą adwokatem lub radcą prawnym stanowi brak skargi kasacyjnej czyniący ją niedopuszczalną. Brak ten nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 178 P.p.s.a. Pouczenie o wskazanym wyżej "przymusie adwokackim" zawarte zostało w piśmie przewodnim za którym przesłano pełnomocnikowi skarżącej ww. postanowienie z dnia 16 stycznia 2013r.
Ponieważ skarżąca nie jest adwokatem, radcą prawnym bądź innym podmiotem wskazanym w § 2 lub § 3 art. 175 P.p.s.a. sporządzona przez nią skarga kasacyjna obarczona jest brakiem, który czyni ją niedopuszczalną. Zatem, jeśli skarga kasacyjna została wniesiona z naruszeniem art. 175 P.p.s.a. sąd zobligowany jest ją odrzucić bez wzywania do usunięcia braków (postanowienie NSA z 28 stycznia 2004 r., FSK 3/04, M. Praw. 2004, nr 5, s. 202).
Uwzględniając całość powyższego sąd w oparciu o art. 178 P.p.s.a. orzekł jak sentencji postanowienia.