Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. D. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na Prezydenta Miasta w przedmiocie wypłaty mieszkaniowo-zdrowotnej na leczenie postanawia odmówić przyznania prawa pomocy
I. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego szereg pism napisanych odręcznie, sprawiających trudności w ich odczytywaniu. Z pism tych wynikało, że skarżąca jest osobą chorą, bezdomną i uważa się za osobę pokrzywdzoną działaniem różnych osób i organów, w pierwszej kolejności przez gminę.
W piśmie z dnia 23 stycznia 2008 r. I. D. wniosła o przyznanie jej kaucji/ wpłaty mieszkaniowo-zdrowotnej na cele leczenia. Uzasadniając powyższe podała, że jest inwalidką I grupy, rozbojem zajęto jej dwa mieszkania i wyrzucono na bruk, a także obarczono ją za składowanie psów. Ponadto podniosła, że coś zostało wylane na jej działkę i pomimo, że jest chora, nie ma na leczenie.
W dniu 30 stycznia 2008 r. skarżąca złożyła także wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym - zwolnienia od kosztów sądowych. We wniosku podała, iż jest osobą samotną, nie posiadającą mieszkania, a jedynie altankę na działce. Jej dochód stanowi renta rodzinna w wysokości 1585,84 zł. Ponosi także wysokie koszty hoteli i utrzymania siedmiu psów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Jak przyjęto w doktrynie i orzecznictwie, zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na jej uwzględnienie. Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a zachodzi przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a. W przedmiotowej sprawie zasadnicze znaczenie ma fakt, że wniosek skarżącej z dnia 23 stycznia 2008 r. jest niedopuszczalny z uwagi na brak właściwości Sądu do jego rozpoznania i jako taki podlega odrzuceniu. I. D. w swoich skargach nie wskazała zaskarżanej decyzji bądź postanowienia, a także innego aktu lub czynności organu z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Nie wniosła także skargi na bezczynność organów w tych sprawach.
Zdaniem Sądu, skargi I. D. mają charakter skarg powszechnych, do rozpoznawania, których sąd administracyjny nie jest właściwy, ponieważ sprawy te nie zostały poddane jego kontroli, ani na podstawie art. 3 p.p.s.a., ani na podstawie przepisów ustaw szczególnych.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 247 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji