Wniosek w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. C. i E. C. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z Ich skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] w wyniku rozpatrzenia sprawy na skutek odwołania E.C., M.C., M.C., M.C., T.I., M.R., S.S. i J.I. od decyzji Prezydenta Miasta S. nr [...] orzekającej o odmowie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w [...], oznaczonej numerami działek [...] o łącznej powierzchni [...] m2, na rzecz M. i E.C., M. i M.C., A. i T.I., M.P. (obecnie R.) i S.S.; uchyliło decyzję organu I instancji w całości i orzekło w przedmiocie sprawy.

W dniu 18 września 2015r. M.C. i E.C., powyższą decyzję zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W skardze zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazali, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby spowodować szkodę skarżących i uprawnionych, związaną z uiszczeniem opłaty za przekształcenie oraz w konsekwencji możliwe późniejsze trudności w kwestii zwrotu przedmiotowych kwot. Skarżący podali, że stosownie do przepisów ustawy o przekształceniu, prawo użytkowania wieczystego może być przekształcone jedynie wobec wszystkich współużytkowników wieczystych. Jeżeli zatem istnieje możliwość wzruszenia decyzji wobec wszystkich współużytkowników wieczystych, zasadnym jest wstrzymanie wykonania tej decyzji w całości. W przeciwnym wypadku istniałoby ryzyko poniesienia przez skarżących i uprawnionych opłat za przekształcenie wobec nieruchomości, której przekształcenie nie nastąpi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 P.p.s.a.).

Jak wynika z treści powyższego przepisu, warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku, okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Wnioskujący musi dokładnie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie sądu (por. postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn.akt II OZ 201/05, dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W niniejszej sprawie, skarżący we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie wykazali w żaden sposób, że w związku z jej wykonaniem zachodziłoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wskazanie, iż uiszczenie opłaty za przekształcenie mogłoby spowodować szkodę skarżących, nie zostało poparte żadnymi wiarygodnymi dokumentami obrazującymi aktualną sytuację finansową i majątkową skarżących. Wnioskodawcy nie wykazali w żaden sposób, że uiszczenie opłaty za przekształcenie, określone w zaskarżonej decyzji, może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącym znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki. Ogólnikowe twierdzenia, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych dowodów, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu (por. postanowienie NSA z dnia 16 października 2014r., sygn. akt II OZ 1099/14).

Ponadto należy zauważyć, że każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to jednak sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji można otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (por. postanowienie NSA z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. akt II GZ 684/13).

Natomiast zarzuty podnoszone w skardze, uzasadniające wadliwość zaskarżonej decyzji, nie mogą stanowić uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż Sąd na etapie rozpoznania takiego wniosku nie bada zasadności skargi, ani prawidłowości podjętego przez organ administracji publicznej rozstrzygnięcia. Wobec tego, wywodzenie z tej wadliwości trudnych do odwrócenia skutków, czy znacznej szkody majątkowej jest nieuprawnione w świetle art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skoro skarżący nie przedstawili argumentacji pozwalającej na uznanie, że zachodzą przesłanki z art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.

Strona 1/1