Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta Miasta S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości postanawia odrzucić skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] w wyniku rozpatrzenia sprawy na skutek odwołania E.C., M.C., M.C., M.C., T.U., M.P., S.S. od decyzji Prezydenta Miasta S. nr [...] orzekającej o odmowie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w [...], oznaczonej numerami działek [...] o łącznej powierzchni [...] m2, na rzecz M. i E.C., M. i M.C., A. i T.U., M.P. i S.S.; uchyliło decyzję organu I instancji w całości i orzekło w przedmiocie sprawy.
Pismem z dnia 17 września 2015 r. Prezydent Miasta S., powołując się na art. 50 w zw. z art. 25 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), złożył skargę na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego wnosząc o jej uchylenie w całości, zasądzenie kosztów postępowania i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. wniosło o jej odrzucenie z uwagi na złożenie jej przez organ, który rozstrzygał w sprawie w pierwszej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej w dalszej części "P.p.s.a.", uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Natomiast zgodnie z art. 25 § 1 P.p.s.a., osoba fizyczna, osoba prawna lub organ administracji publicznej mają zdolność występowania przed sądem administracyjnym jako strona.
Przed zbadaniem zarzutów merytorycznych skargi w pierwszej kolejności należało rozważyć kwestie formalne, a w tym ocenić, czy Prezydent Miasta S. jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi w rozumieniu wyżej cyt. art. 50 w zw. z art. 25 P.p.s.a.
Legitymacja do złożenia skargi oparta została na kryterium interesu prawnego, co oznacza, że ze skargą może wystąpić, co do zasady, podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej.
W kwestii legitymacji skargowej organu administracji publicznej, wypowiadały się już sądy administracyjne oraz Trybunał Konstytucyjny. I tak, w postanowieniu z dnia 2 grudnia 2005 r. sygn. akt I OSK 1209/05 (opublikowanym na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że cyt.: "Na podstawie określonych kompetencji, gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie. Natomiast jako osoba prawna jest władna do wykonywania przysługujących jej praw i obowiązków i wtedy może występować w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony. Jednakże, gdy obowiązujące prawo powierza jednostce samorządu terytorialnego kompetencję do rozstrzygania w drodze decyzji o prawach i obowiązkach podmiotu pozostającego poza systemem organów administracji publicznej, to jednostka ta nie staje się stroną tego postępowania nawet wówczas, gdy decyzja ta wywołuje określone skutki cywilnoprawne dla tej jednostki samorządu terytorialnego". Podobnie NSA wypowiedział się w wyroku z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. akt I OSK 460/05 stwierdzając, że powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to w na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego. Jej rola w postępowaniu skończyła się bowiem z chwilą wydania zindywidualizowanego aktu prawnego (decyzji, postanowienia) skierowanego w stosunku do podmiotu znajdującego się na zewnątrz administracji publicznej. Także w wyroku z dnia 29 października 2009 r., sygn. akt K 32/08 (Dz. U. Nr 187, poz. 1456) Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 50 § 1 P.p.s.a. w zakresie, w jakim pozbawia gminę prawa wniesienia skargi na decyzję organu wyższej instancji, wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez wójta (burmistrza, prezydenta) tej gminy w sytuacji, gdy decyzja organu odwoławczego ma wpływ na prawa i obowiązki tej gminy lub jej organów - jest zgodny z ustawą zasadniczą.