Sygn. akt II SA/Sz 1450/1 P O S T A N O W I E N I E Dnia 18 stycznia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S. na postanowienie Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu postanawia: odrzucić skargę.
R. S. wystąpił w dniu [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. ze skargą na postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...]r., wydane w przedmiocie zajęcia stanowiska co do zgłoszonych zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie zauważając, że postanowienie w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonych zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym, nie podlega kontroli sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych, poddanych kognicji tego sądu, jest możliwe jedynie wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a.", skargę można wnieść po uprzednim wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Według powyższych przepisów, wniesienie skargi musi być poprzedzone wyczerpaniem środków zaskarżenia, a więc przedmiotem skargi może wyłącznie ostateczne rozstrzygnięcie sprawy w administracyjnym toku instancji. Innymi słowy niedopuszczalne jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu I instancji.
Z analizy złożonej skargi wynika tymczasem, że jej przedmiotem skarżący uczynił postanowienie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zajęcia stanowiska co do zgłoszonych zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Postanowienie to zostało wydane przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P., działającego jako organ I instancji i zgodnie pouczeniem z zawartym w postanowieniu, przysługiwało od niego zażalenie do organu wyższego stopnia.
Wniesienie skargi na postanowienie organu I instancji, które nie rozstrzygało ostatecznie sprawy i nie kończyło administracyjnego postępowania egzekucyjnego, powoduje, że niniejsza skarga jest niedopuszczalna.
Ponadto należy uwzględnić w sprawie, że w dniu 15 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658), którą zmieniono (między innymi ) treść art. 3 § 2 pkt 3 P.p.s.a., w ten sposób, że ustawodawca wyłączył z zakresu kontroli sądów administracyjnych postanowienia, których przedmiotem jest, jak w niniejszej sprawie, stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym.
Postępowanie sądowoadministracyjne wywołane skargą R. S. zostało wszczęte po 15 sierpnia 2015 r., nastąpiło bowiem wraz z wniesieniem skargi, czyli w dniu 30 listopada 2015 r., dlatego też należało zastosować w tym postępowaniu przepisy znowelizowanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarga R. S. podlegała zatem odrzuceniu również z uwagi na przedmiot postanowienia, niepodlegający aktualnie zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Na marginesie niniejszych rozważań zaznaczyć należy, że ograniczenie kognicji sądów administracyjnych, na mocy ustawy nowelizującej, w zakresie objętym art. 3 § 2 pkt 3 P.p.s.a., pozostaje bez istotnego wpływu na ochronę praw stron w postępowaniu egzekucyjnym, ponieważ w dalszym ciągu mają one możliwość zaskarżania rozstrzygnięć ostatecznych organów egzekucyjnych, dotyczących zgłoszonych zarzutów.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i 3 P.p.s.a., orzekł jak na wstępie.