Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. A. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na pismo Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego p o s t a n a w i a przywrócić termin do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia [...] r. odrzucił skargę D. A. na pismo Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że zaskarżone pismo organu spełnia wymogi przewidziane dla decyzji administracyjnej i podlega kontroli sądu administracyjnego, jednakże zostało złożone przez skarżącego z uchybieniem 30-dniowego terminu przewidzianego do jej wniesienia. Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę, że skarżący nie został pouczony przez organ o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego, jednakże okoliczność ta nie może powodować możliwości złożenia skargi w każdym czasie, lecz stanowi przesłankę do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Odpis postanowienia Sądu wraz pouczeniem o przysługującej D. A. skardze kasacyjnej został doręczony skarżącemu w dniu [...]r. (k. [...] akt sądowych).
P. A. w dniu [...]r. /data stempla pocztowego/ złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na podstawie art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Uzasadniając wniosek D. A. podniósł, że do uchybienia przedmiotowego terminu doszło bez jego winy, ponieważ organ w zaskarżonym akcie nie pouczył go o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego, a także o sposobie i terminie jej wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) - zwanej w dalszej części ustawą "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, a w piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i § 2 p.p.s.a.).
Należy podkreślić, że podstawową przesłankę warunkującą przywrócenie terminu stanowi brak winy w jego uchybieniu.
W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że przy ocenie braku winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie terminu, zatem ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się chociaż lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie NSA z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt II FZ 99/08, dostępne na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej, uzależnione jest zatem od uprawdopodobnienia przez stronę okoliczności wskazujących na brak winy w jego uchybieniu.
W niniejszej sprawie, w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi skarżący powołał okoliczność braku pouczenia przez organ o prawie złożenia skargi oraz o sposobie i terminie jej wniesienia.