Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na pismo Burmistrza Gminy z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie prolongaty spłaty należności czynszowych za lokal mieszkalny postanawia: odrzucić skargę
Uzasadnienie :
Pismem z dnia [...] Burmistrz Gminy, w odpowiedzi na wniosek A. W., poinformował wnioskodawczynię, że podtrzymuje swoje wcześniejsze stanowisko wyrażone w piśmie z dnia [...] o braku zgody na prolongatę spłaty należnych Gminie należności za lokal mieszkalny.
Na powyższe pismo A. W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazując, że pismo to stanowi decyzję.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Gminy wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że w przypadku wniesienia skargi, sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając m.in., czy mieści się w katalogu spraw należących do właściwości sądu administracyjnego.
W przypadku stwierdzenia braku kognicji sądu do rozpoznania sprawy, taka skarga, podlega odrzuceniu stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270).
Zgodnie z treścią art. 3 § 2 powołanej ustawy kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Nadto sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których sądową kontrolę przewidują przepisy ustaw szczególnych (§ 3).
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi skarżąca uczyniła pismo Burmistrza Gminy z dnia [...] stanowiące odpowiedz na jej ponowną prośbę o prolongatę spłaty należności czynszowych za lokal mieszkalny.
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że okoliczność, iż pismo objęte skargą pochodzi od organu reprezentującego jednostkę samorządu terytorialnego, nie przesądza o kognicji sądu administracyjnego. Gmina w obrocie prawnym nie występuje bowiem tylko jako podmiot władczy, ale również jako podmiot cywilnoprawny, na takich samych zasadach, jak każdy inny uczestnik obrotu prawnego. Tak więc działania podejmowane w imieniu gminy mogą przybierać formę władczych rozstrzygnięć i wtedy dopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego, bądź też czynności o charakterze stricte cywilnym, które podlegają kognicji sądu powszechnego.