Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. O. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
M. O., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika adwokata K. T., pismem z dnia 3 marca 2014 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Wojewody z dnia [...], nr [...], uchylającą w całości decyzję organu I instancji i orzekającą o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego z lokalu.
Jednocześnie w skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek wykazania powyższych przesłanek ciąży na stronie skarżącej. Jednocześnie, aby Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków poprzez wykonanie decyzji przed rozpoznaniem sprawy, skarżący musi przytoczyć w uzasadnieniu wniosku istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Argumentacja wniosku o wstrzymanie musi być zatem odpowiednia, tzn. w sposób przekonujący pokazywać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonej decyzji, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 P.p.s.a. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu.
Natomiast zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w treści art. 61 § 3 P.p.s.a.
Podkreślić należy, że w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd nie może działać w tym zakresie za stronę.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wniosek M. O. (reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika) o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ograniczał się jedynie do stwierdzenia: "wnoszę o wstrzymanie wykonania oraz uchylenie w całości decyzji organu drugiej instancji". Stwierdzić zatem należy, że tak sformułowany wniosek nie zawiera uzasadnienia. Tym samym nie mógł zostać uwzględniony, gdyż skarżąca nie wykazała okoliczności uzasadniających zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej. Nie jest rolą Sądu domniemywanie, gdzie strona skarżąca upatruje niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji.
Należy przy tym zaznaczyć, że decyzja o wymeldowaniu jest wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby lub ustania jej pobytu w dotychczasowym miejscu (urzędowym stwierdzeniem, że określona osoba w danym miejscu nie przebywa). Decyzja o wymeldowaniu, w ocenie Sądu, nie wywołuje zatem trudnych do odwrócenia skutków prawnych. Nie można jej również zaliczyć do decyzji, które w efekcie wykonania mogłyby prowadzić do wyrządzenia znacznej szkody. Decyzja ta nie powoduje bowiem powstania, ani utraty jakichkolwiek praw. Potwierdza jedynie, że stałe miejsce pobytu osoby, niezależnie od przyczyn zmiany tego miejsca, jest inne niż dotychczas.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić, jak na wstępie.