Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony postanawia oddalić wniosek.
T. Z., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] r., nr [...] nakładającą na skarżącego obowiązek wykonania świadczenia rzeczowego na rzecz obrony w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z tego względu, że została ona wydana z naruszeniem prawa i nie powinna być realizowana. Ponadto, samochód wnioskodawcy, którego dotyczy zaskarżona decyzja, jest mu niezbędny do wykonywania działalności gospodarczej i wywiązywania się z zawartych wcześniej umów. Część z tych umów została zawarta po przeprowadzeniu procedury przetargowej i jest realizowana na rzecz podmiotów publicznych, co wiąże się z wysokimi karami umownymi w przypadku nienależytego lub nieterminowego wykonania usług. Tym samym możliwość wykonania zaskarżonej decyzji pociąga za sobą niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W razie wniesienia skargi organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać z urzędu lub na wniosek wykonanie zaskarżonego aktu w całości lub w części. Jednakże po przekazaniu skargi przez organ sądowi administracyjnemu, sąd ten, może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 P.p.s.a.).
Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków o jakich mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. oznacza taki stan, w wyniku którego może zostać wyrządzona szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy jej pierwotnych cech.
Aby Sąd mógł stwierdzić, czy rzeczywiście zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia wnioskodawcy znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi uprawdopodobnić możliwość zaistnienia konkretnych okoliczności świadczących o zasadności udzielenia ochrony tymczasowej. Sąd musi mieć bowiem wiedzę o okolicznościach przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji, jak również możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę. (por. postanowienie NSA z dnia 20 lipca 2015 r., sygn. akt II FZ 542/15, opubl. w Lex nr 1754857).