Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk - Meder po rozpatrzeniu w dniu 25 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z Jego skargi na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...]. nr [...] nakładającą na T. Z. obowiązek wykonania świadczenia rzeczowego w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, polegającego na dostarczeniu do Jednostki Wojskowej nr [...] w S. i oddaniu w używanie samochodu marki [...] nr rej. [...] na rzecz [...]).
Nie zgadzając się z przedmiotową decyzją T. Z., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył na nią skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, w której jednocześnie sformułował wniosek o wstrzymanie wykonania zarówno zaskarżonej, jak również poprzedzającej ją decyzji organu I instancji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody oraz trudnych do odwrócenia skutków. Wnioskodawca podniósł, że decyzja "jawi się jako wydana z naruszeniem prawa i nie powinna być realizowana". Samochód, do którego odnoszą się powołane decyzje jest niezbędny do wykonywanej przez niego działalności gospodarczej i wywiązywania się z zawartych wcześniej umów. Wyjaśnił, że część z tych umów została zawarta w wyniku przeprowadzonej procedury przetargowej i jest realizowana na rzecz podmiotów publicznych, co jest związane z wysokimi karami umownymi w przypadku nienależytego lub nieterminowego wykonania usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania stanowi zarówno decyzja organu pierwszej jak i drugiej instancji. W związku z tym, że zaskarżona do Sądu decyzja Wojewody utrzymuje w mocy decyzję Wójta Gminy D. z dnia z dnia [...] r. nr [...] przyjęto, że wniosek o wstrzymanie należy odnieść do decyzji organu drugiej instancji.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Stosownie do art. 61 § 3 wskazanej ustawy, po przekazaniu skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Jak wynika z przytoczonej powyżej regulacji prawnej, warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ciężar dowodu spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy, który obowiązany jest uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a.
Nie wystarczy zatem ogólny wywód strony. Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz -ewentualnie- odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Wywody zawarte we wniosku winny być połączone z niezbędnym odwołaniem się do materiałów źródłowych oraz skonkretyzowanych wystarczająco danych obrazujących sytuację strony (por. postanowienie NSA z dnia 16 kwietnia 2009 r. sygn. akt II GSK 257/09, publ. LEX nr 575347). Podkreślenia wymaga, że ogólnikowe twierdzenia strony, pozbawione szerszego uzasadnienia, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.