Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel,, Sędzia WSA Maria Mysiak, , Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie Barbary Rzuchowskiej sprawy ze skargi J. S. i J. S. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a: I. odrzucić skargę, II. przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata O. L. - Ł. kwotę [...] złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. III. przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata A. L. kwotę [...] złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Pismem z dnia 13 kwietnia 2013 r. J. i J.S. złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewody z dnia [...] nr [...].
Ww. postanowieniem organ administracji publicznej - w wyniku rozpatrzenia zażalenia J. i J. S. - utrzymał w mocy postanowienie Starosty z dnia [...] odmawiające zawieszenia postępowania w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.
Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.) sąd orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty.
Wydane w niniejszej sprawie postanowienie Wojewody, utrzymujące w mocy postanowienie Starosty o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę, nie kończy postępowania ani też nie rozstrzyga sprawy administracyjnej co do jej istoty. Dotyczy ono bowiem kwestii incydentalnej. Na takie postanowienie nie służy również stronie zażalenie.
Zgodnie bowiem z treścią art. 141 § 1 k.p.a. prawo złożenia zażalenia na postanowienie przysługuje tylko w przypadku gdy tak stanowi kodeks postępowania administracyjnego.
Nowelizacja tego aktu normatywnego, dokonana ustawą z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 6, poz. 18), która weszła w życie 11 kwietnia 2011 r., a więc obowiązująca już w dacie wydania zaskarżonego postanowienia, wprowadziła zmiany dotyczące zaskarżania postanowień wydanych w przedmiocie zawieszenia postępowania, tj. w art. 101 § 3 Kpa. Przed zmianami wprowadzonymi tą nowelą przepis art. 101 § 3 miał następującą treść:
"§ 3. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie".
Na gruncie tej regulacji przyjmowano, że zażalenie przysługuje zarówno na postanowienie o zawieszeniu postępowania, odmowie zawieszenia postępowania, podjęciu postępowania, jak i odmowie podjęcia zawieszonego postępowania.
Zmiana dokonana wyżej powołaną nowelą ustaliła treść § 3 w sposób następujący:
"§ 3. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie".
Obecnie treść art. 101 § 3 K.p.a. należy odczytywać w ten sposób, że zażalenie przysługuje na postanowienie o zawieszeniu postępowania ("w sprawie zawieszenia postępowania") oraz na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania ("w sprawie odmowy podjęcia postępowania").
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że istotą nowelizacji art. 101 § 3 k.p.a. było pozostawienie środka zaskarżenia na postanowienia tamujące postępowanie administracyjne i jednocześnie wyłączenie możliwości zaskarżania postanowień, które nie wstrzymują biegu postępowania administracyjnego, a więc postanowienia o odmowie zawieszenia oraz o podjęciu zawieszonego postępowania administracyjnego. Zgodnie bowiem z zasadą szybkości postępowania, wynikającą z art. 12 k.p.a., organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Co do zasady więc postępowanie administracyjne powinno być zakończone w terminach określonych w art. 35 k.p.a. Uzasadnione jest zatem wyłączenie możliwości odrębnego zaskarżania postanowień, które nie tamują biegu postępowania administracyjnego. Natomiast strona niezadowolona ze wskazanych rozstrzygnięć nie zostaje pozbawiona możliwości ich kontroli, gdyż na podstawie art. 142 k.p.a. może je kwestionować w odwołaniu od decyzji i ewentualnie w skardze do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego.