Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Dolecki po rozpoznaniu w dniu 22 października 2012 r na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. H. na decyzję Burmistrza z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odrzucić skargę
Z. H. pismem z dnia [...] r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Burmistrza z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwana dalej "P.p.s.a." skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć taką sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ustawy P.p.s.a.).
W świetle powołanego przepisu należy stwierdzić, że skargę do Sądu można skutecznie złożyć od decyzji ostatecznej, co do zasady decyzji organu drugiej instancji.
Zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje przepis art. 127 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 j.t.) zgodnie, z którym od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji (§ 1). Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy (§ 2).
Przedmiotem skargi jest decyzja wydana w sprawie wymeldowania na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r., nr 139, poz. 993). Zgodnie z art. 15 ust. 2 powołanej ustawy organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. W myśl zaś art. 50 ust. 3 tej ustawy Wojewoda jest organem odwoławczym od orzeczeń administracyjnych wydanych przez organy gminy na podstawie ustawy.
W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że przedmiotowa skarga została złożona przez Z. H. bez wyczerpania przysługujących skarżącemu środków zaskarżenia, bowiem od decyzji Burmistrza , jako organu gminy przysługiwało mu odwołanie do organu wyższego stopnia, czyli Wojewody Dopiero od decyzji Wojewody przysługiwała skarżącemu ewentualna skarga do Sądu. Skarga wniesiona bez wyczerpania środków zaskarżenia jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy P.p.s.a. w myśl którego Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn, niż te wymienione w pkt od 1-5 powołanego artykułu, wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Sąd odrzuca skargę postanowieniem, odrzucenie może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 ustawy P.p.s.a.).
Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w judykaturze wyrażono pogląd zgodnie z którym jedną z "innych" przyczyn niedopuszczalności skargi, o których mowa w powołanym przepisie jest niewyczerpanie środków zaskarżenia /por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1993/08, publikowane na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl/.
W tej sytuacji należało orzec o odrzuceniu skargi, na podstawie art. 58 § 1 pkt
6 w związku z art. 58 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.