Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk -Meder po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. A. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z Jego skargi na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia [...] . T. A. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty S. z dnia [...] r. orzekającą o utracie przez T. A. statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] r.
W skardze T. A. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji w zaskarżonej części tj. co do pkt 2, z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody majątkowej oraz spowodowanie niemożliwych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. uznał, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej P.p.s.a., wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z treści powyższego przepisu wynika, że Sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Powyższe oznacza, że o wstrzymaniu wykonania decyzji Sąd może orzec tylko wtedy, jeżeli wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. o sygn. akt GZ 138/04, dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Wnioskując o wstrzymanie wykonania decyzji, strona skarżąca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por.: postanowienie NSA z dnia 14 listopada 2006 r. o sygn. akt II FZ 585/06).
W przedmiotowej sprawie skarżący nie uzasadnił swojego wniosku. Aby Sąd mógł ocenić wpływ wykonania zaskarżonej decyzji na możliwość powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, niezbędne jest wskazanie konkretnych faktów, które świadczyć będą o tym, że w stosunku do wnioskodawcy zachodzi jedna z opisanych w przepisie art. 61 § 3 P.p.s.a. sytuacji. Skarżący nie wskazał żadnych okoliczności mogących przemawiać za tym, iż w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji może wystąpić w stosunku do niego niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazać też należy, że zarzuty skarżącego co do niekonstytucyjności zaskarżonej decyzji nie mogą stanowić podstawy do wstrzymania jej wykonania. Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, nie dokonuje merytorycznej oceny skargi, gdyż takie działanie sądu dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu. Kwestia prawidłowości wydania zaskarżonej decyzji zostanie rozstrzygnięta przez Sąd przy wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie.
W tym stanie rzeczy Sąd, mając na względzie treść art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie znalazł podstaw do uwzględnienia przedmiotowego wniosku i postanowił jak w sentencji.