Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Jankowski po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. C. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie z Jego skargi na postanowienie Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymierzenia grzywny w celu przymuszenia p o s t a n a w i a oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia
P. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. utrzymujące w mocy postanowienie Starosty z dnia [...] r. nakładające na skarżącego grzywnę w celu przymuszenia w kwocie [...] zł.
Wraz ze skargą złożony został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że nałożenie na skarżącego grzywny w maksymalnej wysokości może wyrządzić mu znaczącą szkodę, w szczególności mając na uwadze planowaną przez skarżącego inwestycję na należącej do niego nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W razie wniesienia skargi organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać z urzędu lub na wniosek wykonanie zaskarżonego aktu w całości lub części (§ 2), jednakże po przekazaniu skargi przez organ sądowi, właściwym do udzielenia ochrony tymczasowej jest sąd (§ 3).
Sąd może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu sąd dokonuje więc oceny, czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazanie zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny uniemożliwia sądowi ocenę, czy przesłanki te w sprawie zachodzą.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (postanowienia: z 25 maja 2004 r., sygn. akt FZ 71/04 i sygn. akt FZ 87/04 oraz z 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04; niepublikowane) przyjmuje się, iż to na stronie ciąży obowiązek uzasadnienia wniosku, w tym wskazania okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie. Sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
We wniosku inicjującym przedmiotowe postępowanie skarżący nie uzasadnił w istocie swojego żądania, ogólnikowo tylko wskazał, że nałożenie na niego grzywny w maksymalnej wysokości może wyrządzić mu znaczącą szkodę, w szczególności mając na uwadze planowaną przez skarżącego inwestycję na należącej do niego nieruchomości.
Na marginesie należy dodać, że postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.