Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie : Przewodniczący sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 15 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty na postanowienie Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wygaśnięcia trwałego zarządu nieruchomości postanawia: I odrzucić skargę II zwrócić stronie skarżącej kwotę [...] zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od wniesionej skargi
Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] Starosta działając na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. zawiesił postępowanie w sprawie wygaśnięcia trwałego zarządu nieruchomościami położonymi w obrębie gminy [...] i gminy [...].
Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] Wojewoda - w wyniku rozpatrzenia zażalenia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na ww. postanowienie organu I instancji - uchylił zaskarżone postanowienie.
Starosta pismem z dnia [...] r. działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 oraz art. 50 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zaskarżył postanowienie Wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Przedmiotem skargi Starosty jest postanowienie Wojewody wydane w sprawie wygaśnięcia trwałego zarządu nieruchomościami, w ramach postępowania odwoławczego wszczętego zażaleniem uczestnika postępowania na postanowienie Starosty w przedmiocie zawieszenia postępowania.
Skarżący jako postawę wniesienia skargi wskazał art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a.
Z przepisu tego wynika, że uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (§ 2).
Stwierdzić należy, że Starosta występujący w sprawie jako organ I instancji nie posiada, w świetle ww. przepisu, uprawnienia do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie organu odwoławczego uchylające postanowienie tego organu, wydane w pierwszej instancji. Uprawnienie takie nie zostało również przyznane organowi na mocy przepisów ustaw szczególnych.
Przyznanie organowi I instancji uprawnienia do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie sprawy przez organ II instancji wskutek zaskarżenia przez inny podmiot rozstrzygnięcia sprawy przez ten organ doprowadziłoby do sytuacji, w której stronami postępowania sądowego stałyby się dwa organy administracji publicznej orzekające w toku instancji w danej sprawie. W konsekwencji organ I instancji przyjąłby podwójną rolę w postępowaniu sądowoadministracyjnym - raz organu wydającego akt, innym razem strony postępowania - w zależności od etapu załatwiania sprawy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2005 r., OSK 1017/04, LEX nr 171164). Taka sytuacja procesowa, z uwagi na strukturę postępowania sądowoadministracyjnego, jest niedopuszczalna. Postępowanie sądowoadministracyjne może być uruchomione tylko z inicjatywy podmiotu pozostającego poza systemem organów, których działalność ma podlegać kontroli sądu administracyjnego.
Sąd uznał, że wniesienie skargi przez Starostę występującego jako organ I instancji w tej sprawie, jest niedopuszczalne, a skarga podlega odrzuceniu, o czym orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
Sąd orzekł o zwrocie wpisu na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.