Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Służby Więziennej w przedmiocie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 11 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 października 2006 r. sygn. akt II SA/Sz 755/06 oddalającym jego skargę na decyzję Dyrektora Służby Więziennej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. p o s t a n a w i a odrzucić skargę o wznowienie postępowania

Uzasadnienie strona 1/5

I. W. pismem z dnia [...] r. na podstawie art. 273 § 1 pkt 1 i art. 277 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia [...] r. sygn. akt [...] oddalającym skargę I. W. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu skargi I. W. podał, że dnia [...] r. złożył prawidłowy wniosek o przyznanie mu pomocy finansowej na spłatę kredytu hipotecznego. Świadczenie takie przysługuje wnioskodawcy, na podstawie przepisu wykonawczego Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 2003 r., zgodny z art. 90 ust. 2 § 2 ustawy o Służbie Więziennej oraz na dzień dzisiejszy § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2011 r. Zarówno administracyjna decyzja Dyrektora Zakładu Karnego, jak również decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej nie uwzględniły zasadniczego zagadnienia, jakim jest prawo podstawowe funkcjonariusza do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, co wynika ustawy z dnia 26. kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, a w szczególności z art. 85 ust.1 przywoływanej ustawy. W treści uzasadnienia wyroku w sprawie sygn. akt [...] skład sędziowski przywołał orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia [...] r. sygn. akt [...], w którym stwierdzono, że gramatyczna wykładnia art. 85 ust.1 w związku z art. 90 ust. 1 ustawy prowadzi do wniosku, iż przysługujące funkcjonariuszowi prawo do lokalu mieszkalnego jest realizowane przede wszystkim przez przydzielenie tego lokalu. Przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu lub domu możliwe jest tylko w sytuacji gdy funkcjonariusz lokalu takiego nie otrzymał.

Zdaniem skarżącego, z akt administracyjnych sprawy jednoznacznie wynika, że wnioskujący nie uzyskał przydziału lokalu mieszkalnego w drodze decyzji, a zatem zgodnie z zapisami art.90 ust. 1 przysługiwało mu prawo do uzyskania pomocy finansowej, o którym mowa w tym przepisie.

Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrując przywołaną sprawę nie dokonał oceny, czy w myśl ustawy o Służbie Więziennej, a w szczególności art. 85 ust.1, funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje, czy też nie przysługuje prawo do lokalu mieszkaniowego, a w przypadku jego nie przydzielenia w formie decyzji - prawo do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu.

Skarżący wskazał następnie, że z treści przywoływanych przepisów nie wynika przy tym, aby funkcjonariusz w służbie stałej, który posiada już własny lokal, nie mógł z takiego prawa skorzystać. W rezultacie każdy funkcjonariusz w służbie stałej ma prawo do lokalu mieszkalnego, który może otrzymać na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, bądź też pośrednio poprzez przyznaną pomoc finansową. Skarżący podkreślił, że nigdy nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale i w związku z tym w jego przypadku nie zaistniała przesłanka z art. 91 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej.

Strona 1/5