Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Sędzia WSA Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. J. na Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej p o s t a n a w i a: odrzucić skargę
W dniu 16 września 2008 r. wpłynęła do Sądu skarga P. J. na Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w M. W uzasadnieniu skarżący wskazał na otrzymywane przez siebie świadczenia w tym rentę socjalną przez okres 1999 r. do 2003 r., a także zasiłek pielęgnacyjny.
Wobec tak sformułowanej skargi zarządzeniem z dnia 24 października 2008 r. Sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie czy przedmiotem skargi jest akt, wówczas zobowiązano do podania numeru i daty zaskarżonego aktu lub czynność o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Przesyłka sądowa zawierająca powyższe wezwanie została, z uwagi na niemożność jej osobistego doręczenia skarżącemu, złożona w placówce pocztowej dnia 29 października 2008 r. na okres 7 dni z adnotacją o niedoręczeniu przesyłki, o czym powiadomiono skarżącego umieszczając stosowne zawiadomienie na drzwiach adresata (awizo). Powtórnego awiza dokonano dnia 6 listopada 2008 r. na kolejne 7 dni (zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 10). Ponieważ skarżący, po upływie 7 dni od dnia drugiego awiza, nie odebrał przesyłki, urząd pocztowy zwrócił przesyłkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z adnotacją "nie podjęto w terminie".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że w świetle stanowiska wyrażonego w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktryny, brakami formalnymi skargi są braki o których mowa w art. 46 - 47 oraz art. 57 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stosownie do treści art. 57 § 1 w/w ustawy skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać:
1) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności;
2) oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy;
3) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.
W myśl art. 58 § 1 pkt 3 ustawy Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Sąd odrzuca skargę postanowieniem, odrzucenie może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3).
Jak wynika z akt sprawy, skarżący został zarządzeniem Sądu wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie zaskarżonego aktu lub czynności, którego dotyczy skarga.
Stosownie do treści art. 73 wskazanej wyżej ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających pismo składa się na okres siedmiu dni w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy, a zawiadomienie o tym umieszcza w skrzynce na korespondencję, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia tego okresu. Z kolei w wyroku z dnia 28 lutego 2002 r. P 13/05 (publ.: Dz. U. z 2006 r. Nr 38, poz. 268) Trybunał Konstytucyjny wskazał na konieczność powtórnego awizowania, uznając art. 73 ustawy w zakresie, w jakim ustanawia siedmiodniowy termin przechowywania pisma procesowego i nie wymaga ponawiania zawiadomienia adresata o złożeniu tego pisma, za niezgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
W niniejszej sprawie skarżący nie odebrał przesyłki, pomimo jej dwukrotnego prawidłowego awizowania przez Pocztę Polską tj. w dniu 29 października 2008 r. oraz 6 listopada 2008 r. Zatem należy stwierdzić, iż skuteczne doręczenie wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi nastąpiło dnia 13 listopada 2008 r., tak więc siedmiodniowy termin do uzupełnienia braków upłynął dnia 20 listopada 2008 r.
W tej sytuacji należało, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 58 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzec jak w postanowieniu.