Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w dniu 1 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z Jego skargi na czynność Burmistrza w przedmiocie odmowy przedłużenia umowy najmu lokalu socjalnego po s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Pismem z dnia [...] r. D. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na czynność Burmistrza polegającą na odmowie przedłużenia umowy najmu lokalu socjalnego.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że pismem z dnia [...] r. Burmistrz nie uwzględnił jego wniosku o przedłużenie umowy najmu lokalu socjalnego położonego w miejscowości [...] wskazując, że Gmina nie najmuje lokali socjalnych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, a lokal socjalny służy osobom, które utraciły mieszkanie wskutek klęski żywiołowej, katastrofy lub pożaru, nabyły do niego prawa na mocy wyroku sądu lub utraciły przejściowo możliwość utrzymania lokalu mieszkaniowego z powodów losowych.
Wraz ze skargą skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie lub ewentualnie o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie nasuwa żadnych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi (por. Bogusław Dauter "Zarys metodyki pracy sędziego sądu administracyjnego", LexisNexis Warszawa 2008 r., s. 472 i 473). Oczywista bezzasadność polega zatem na tym, że bez konieczności dokładniejszego badania, czy też oceny merytorycznej niewątpliwym jest, że skarga podlega odrzuceniu. Przy czym przepis z art. 247 P.p.s.a. znajduje zastosowanie przede wszystkim w sytuacjach, w których skarga kwalifikuje się do odrzucenia na postawie art. 58 § 1 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt I OZ 1110/11, opubl. Lex nr 1120723, postanowienie NSA z dnia 17 września 2010 r., sygn. akt I OZ 663/10, opubl. w Lex nr 741910).
Skarga w niniejszej sprawie została złożona na czynność Burmistrza w przedmiocie odmowy przedłużenia umowy najmu lokalu socjalnego.
Zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy są uregulowane w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 ze zm.). Z powołanej wyżej ustawy wynika, że odpłatne używanie lokalu wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy (art. 5 cyt. ustawy) jak i najem wydzielonych z tego zasobu lokali socjalnych (art. 23 ustawy) regulowane są umowami cywilnoprawnymi. Również w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że sprawa zawarcia lub przedłużenia umowy najmu lokalu socjalnego jest sprawą cywilną, załatwianą w drodze umowy cywilnoprawnej (por. postanowienie NSA z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I OSK 530/12, dostępne w Internecie w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Tak więc czynność Burmistrza polegającą na odmowie przedłużenia umowy najmu lokalu należy uznać za oświadczenie woli jednej ze stron umowy najmu, tj. gminy, złożone przez jej organ. Stąd odmowa zawarcia ponownej umowy najmu lokalu socjalnego nie jest aktem z zakresu władztwa publicznego przysługującego Burmistrzowi jako organowi administracji publicznej i nie podlega kognicji sądu administracyjnego, lecz sądu powszechnego.
W konsekwencji powyższa skarga jest niedopuszczalna na mocy art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., zatem w sprawie wystąpiła przesłanka z art. 247 P.p.s.a. uniemożliwiająca przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym przez skarżącego zakresie.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak na wstępie.