Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj po rozpoznaniu w dniu 21 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę 2. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis od skargi w kwocie [...] złotych
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda, na podstawie art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wstrzymał z urzędu wykonanie decyzji Wojewody z dnia [...] r., uchylającej decyzję
Starosty [...] z dnia [...] r. i orzekającej o ustaleniu na rzecz Spółki A odszkodowania za wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego przysługującego do nieruchomości wymienionych w tej decyzji oraz o zobowiązaniu do wypłaty ustalonego odszkodowania Burmistrza Miasta W. w terminie 14 dni od wydania ww. decyzji.
Pismem z dnia 3 września 2018 r. Spółka A wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na ww. postanowienie Wojewody. Strona podniosła, że organ bezpodstawnie zastosował art. 9 w zw. z art. 132 ust. 1a w zw. z art. 129 ust. 5 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami pomimo, że decyzja Wojewody z dnia 31 lipca 2018 r. jest odrębną decyzją o odszkodowaniu wydaną w oparciu art. 132 ust. 1a w zw. z art. 129 ust. 5 pkt 1 cytowanej ustawy. Art. 132 ust. 1a wprowadza kategoryczny obowiązek wypłaty odszkodowania należnego na podstawie odrębnej decyzji o odszkodowaniu w terminie 14 dni od dnia, w którym orzeczenie to stało się ostateczne, zatem obowiązek wstrzymania wykonania decyzji w tym wypadku jest wyłączony.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda podniósł, że jest ona nieuprawniona. Zaskarżone postanowienie nie jest bowiem postanowieniem, na które przysługuje zażalenie ani nie kończy postępowania w sprawie, jak również nie rozstrzyga sprawy administracyjnej co do istoty sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi Sąd z urzędu dokonuje oceny dopuszczalności skargi, w szczególności bada, czy wniesiona skarga dotyczy przedmiotu objętego właściwością sądu administracyjnego.
Granice kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych sprecyzowane zostały w przepisach art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 i art. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), dalej: "p.p.s.a.", jak również wynikają ze szczególnych przepisów zawartych w innych aktach prawnych.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest postanowienie Wojewody z [...] r., nr [...], wydane na podstawie art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Zgodnie z treścią art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
Stosownie do art. 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w sprawach, o których mowa w przepisach działu III, z wyłączeniem art. 97 ust. 3 pkt 1, art. 122, art. 124 ust. 1a, art. 124b ust. 1, art. 126 i art. 132 ust. 1a, wykonanie decyzji następuje po upływie 14 dni od dnia, w którym upłynął bezskutecznie trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi na decyzję do sądu administracyjnego. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego w tych sprawach organ, który wydał decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.
Jak wynika z powyższego, postanowienie kwestionowane w skardze nie jest zatem postanowieniem, na które przysługuje zażalenie. Należy także podkreślić, że postanowienie wydane na podstawie art. 9 u.g.n., nie kończy postępowania w sprawie, ani nie rozstrzyga sprawy administracyjnej co do jej istoty. Tym samym postanowienie takie nie może stanowić samodzielnej podstawy kontroli legalności działalności administracji publicznej prowadzonej przez sądy administracyjne.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.
O zwrocie wpisu Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.