Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia [...] o wykładnię uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 1164/11 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie informacji publicznej postanawia: odmówić wykładni uzasadnienia wyroku.
Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyniku rozpoznania skargi Stowarzyszenia [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą, stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości i zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania.
Uzasadnienie sporządzone z urzędu zostało doręczone stronom - Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...] - w dniu 18 stycznia 2012 r., skarżącemu Stowarzyszeniu - w dniu 23 stycznia 2012 r.
Pismem z dnia 22 lutego 2012 r. Stowarzyszenie [...] złożyło wniosek o "rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści uzasadnienia wyroku, w którym znalazł się fragment dotyczący uchwały nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] listopada 2008 r. oraz działki ewidencyjnej nr [...], które były przedmiotem sprawy o sygnaturze akt II SA/Wa 1309/11".
Powyższy wniosek Sąd zakwalifikował, jako wniosek o wykładnię.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości, co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
W doktrynie przedmiotu przyjmuje się, że wykładnia może dotyczyć zarówno sentencji, jak i uzasadnienia.
Konieczność dokonania wykładni orzeczenia (również jego uzasadnienia) zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości, co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej a także sposobu jego wykonania (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Warszawa 2005 r.).
Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, iż wykładnia wyroku nie może prowadzić do uzupełnienia podjętego rozstrzygnięcia przez poszerzenie go o inne elementy, ani też do formułowania przez sąd dodatkowych motywów podjętego rozstrzygnięcia lub modyfikacji motywów poprzednio wskazanych. Przedmiotem wykładni mogą być jedynie rzeczywiste wątpliwości co do istoty rozstrzygnięcia zawartego w sentencji orzeczenia, a nie udzielanie odpowiedzi na kreowane przez stronę pytania (por. postanowienie NSA z dnia 4 lutego 20005 r. sygn. akt OZ 1312/04 publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl). Potrzeba wykładni może być zatem wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia.
Uzasadnienie podlegać może wykładni w sytuacji, gdy w wyniku jego wadliwości lub nieprecyzyjnego sformułowania jego treść budzi wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, a także sposobu wykonania orzeczenia. Istotne jest, że przy użyciu tej instytucji niedopuszczalne jest żądanie usunięcia merytorycznych błędów orzeczenia. Wykładnia bowiem nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia lub uzupełnienia poprzedniego rozstrzygnięcia w zakresie argumentacji faktycznej lub prawnej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2009 r. sygn. akt l OSK 23/08).